نجف

مدت اقامت آیت‌الله شاه آبادی در نجف و سامرا جمعاً هشت سال طول کشید. بعد از این هشت سال ایشان به ایران مراجعت کردند. ظاهراً میرزای دوم منع کرده بودند حاج آقا شاه‌آبادی را از این‌که برگردند به ایران و فرموده بودند که باید ایشان بمانند در حوزه سامرا و نجف. از طرفی مشکل خانوادگی و امر والده آیت‌الله شاه‌آبادی که حتماً باید برگردند به ایران و فرزند خودشان را ببینند، آیت‌الله شاه‌آبادی را مجبور کرده بودند به این‌که تصمیم به مراجعت بگیرند.

ایشان در تهران با دختر مرحوم حاج آقا رضا، که از مقدسین و اوتاد زمان خود بود و به جهت علاقه و ارادتی که به مرحوم شاه‌آبادی داشت، دخترش را به عقد ایشان درآورد، ازدواج کرد و همراه با خانواده در سال ۱۳۲۲ همزمان با مشروطیت، پس از ۳۰ سال توقف در ایران، عازم عتبات عالیات شدند.

مدت ۱۷ سال در تهران، در همین خیابان بهارستان و جمهوری اسلامی فعلی که آن زمان به شاه‌آباد مشهور بود، ایشان در مسجد سراج‌الملک کوچک اقامه جماعت کردند و وظایف دینی و فرهنگی خود را انجام می‌دادند. از این جهت بود که مشهور شدند به شاه‌آبادی. وگرنه به عنوان اینکه انتخاب نام و فامیلی برای خود کرده باشند، این‌چنین نبود؛ چون تا وقتی که در نجف بودند، امضایشان این بود «محمدعلی نجفی» و بعد هم که تشریف آوردند تهران، هر چه از ایشان دست‌خط و نامه در دست است مرقوم می‌فرمودند «محمد‌علی‌بن محمد‌جواد اصفهانی». به هر حال، این نام و شهرت از طرف مردم و به طور طبیعی برای اینکه شناخته بشوند داده شد.