آيت‌الله حاج آقا نصرالله شاه‌آبادی نقل می‌كنند كه امام خمينی (ره) فرمودند: «من پس از آنكه توسط يكی از منسوبين[1] مرحوم آقای شاه‌آبادی با ايشان آشنا شدم، از مدرسۀ فيضيه به دنبال ايشان آمدم و اصرار كردم كه با ايشان يك درس داشته باشم. آقای شاه‌آبادی ابتدا قبول نمی‌كردند. بالآخره فكر كردند بنده فلسفه می‌خواهم […]
آيت‌الله حاج آقا نصرالله شاه‌آبادی نقل می‌كنند كه امام خمينی (ره) فرمودند:
«من پس از آنكه توسط يكی از منسوبين[1] مرحوم آقای شاه‌آبادی با ايشان آشنا شدم، از مدرسۀ فيضيه به دنبال ايشان آمدم و اصرار كردم كه با ايشان يك درس داشته باشم. آقای شاه‌آبادی ابتدا قبول نمی‌كردند. بالآخره فكر كردند بنده فلسفه می‌خواهم و قبول كردند، ولی به ايشان گفتم كه بنده فلسفه خوانده‌ام[2]، عرفان می‌خواهم. لذا دوباره بنا را گذاشتند بر قبول نكردن. بنده باز اصرار كردم تا بالآخره قبول كردند. حدود هفت سال نزد ايشان فصوص و مفتاح‌الغيب خواندم.»
منبع: عارف کامل، ص 3-4
[1] منظور، مرحوم حاج آقا ميرزا محمدصادق شاه‌آبادی متوفای 1367 است كه برادرزاده مرحوم آيت‌الله‌العظمی شاه‌آبادی و فرزند ميرزا علي محمد الشريف است.
[2] مرحوم حجت الاسلام و المسلمين سيد احمد خميني مي‌فرمايند: «امام پس از آن كه منظومه را خواندند اسفار را شروع كردند و پس از چند روز می‌بينند كه اسفار را خود می‌توانند مطالعه كنند و به مطالبش برسند و احتياج به استاد ندارند. لذا اسفار را مباحثه می‌كنند.»
نظرات