آخرین خاطره‌ای را كه از مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی دیدم به عرض‌تان برسانم. یك وضو از ایشان دیدم. در بستر خوابیده بودند. ملحفه‌ای روی پایشان بود و پایشان دراز بود. فرمودند: «مهدی، آب بیار من وضو بگیرم.» ای كاش می‌شد این را برای وسواسی‌های عالم ترسیم كرد. من همین روش را زمانی برای چند نفری گفتم. […]
آخرین خاطره‌ای را كه از مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی دیدم به عرض‌تان برسانم. یك وضو از ایشان دیدم. در بستر خوابیده بودند. ملحفه‌ای روی پایشان بود و پایشان دراز بود. فرمودند: «مهدی، آب بیار من وضو بگیرم.» ای كاش می‌شد این را برای وسواسی‌های عالم ترسیم كرد. من همین روش را زمانی برای چند نفری گفتم. حتی یكی‌شان آیت‌الله‌زاده بود. پدرش با من درد دل می‌كرد، می‌گفت: «پسرم حمامش دوساعت طول می‌كشد!» من یک مقدار او را نصیحت كردم و این وضوی مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی را نقل كردم. حمام این جوان از دو ساعت به یك ساعت تقلیل پیدا كرد و البته با روش‌های دیگری كه به پدرش گفتم: «اگر آمد گله كرد از شما، تحویل نگیرید. بگذار من این را بیاورم رو اون حد اعتدال واقعی.» كه بحمدالله رسید به نیم ساعت. پدر بزرگوارشان از من كلی تشكر كردند.
من همان‌طور كه ناظر بودم، دیدم كه مرحوم شهید شاه‌آبادی یک سینی، یک حوله داخلش پهن بود، یک استكان کوچک آب داخلش آمدند. من خیره شدم كه مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی با آن محاسن بلند، با این استكان آب می‌خواهد وضو بگیرد. خیره شده بودم كه ببینم چگونه است و فرابگیرم. دیدم یك مشت آب به صورت زدند همه جا را دست كشیدند؛ یک مشت آب به دست راست، یک مشت آب به دست چپ. می‌توانم بگویم یك سانتی آب ته استكان باقی مانده بود. این برای من درس بسیار بزرگی بود و خیلی استفاده كردم و خیلی استفاده رساندم و من شدم معالج افراد وسواسی. وقتی برایشان می‌گفتم یك مرجع و یك آیت عظما این‌چنین وضو می‌گرفت، این‌ها تعجب می‌كردند، درس می‌گرفتند و اثر بسیار والایی داشت.
اگر روش بزرگان دین برای مردم تبیین بشود، مردم ما مقلدند، آنچه از مرجع بشنوند یا مشاهده كنند، عمل می‌كنند، رستگار می‌شوند، موفق می‌شوند و درواقع آرامش را به خودشان بازمی‌گردانند. من به یكی از این وسواسی‌ها گفتم: «شما می‌دانی در این مصرف آب شما مدیون مردمی؟ این آب مال من و تو كه نیست. این آب مال جامعه است. ما یک حد معینی مختاریم مصرف كنیم. اضافه بر آن، خب شما می‌گویی پولش را می‌دهی. حساب پول نیست. گاهی در اصل ممكن است كم بیاید. اگر همین حساب را بكنند كه آنچه مصرف می‌كنیم پول می‌دهیم، این منطقی نیست. ما در حد نیاز و اعتدال خودمان حق داریم از آب، برق و چیزهای دیگر استفاده كنیم. این حقوق عمومی مردم برای ما لازم‌الاجراست و باید تبعیت كنیم و این چاره نیست جز اینكه بتوانیم با قول مراجع، با فعل مراجع و بزرگان دین و عرفا این حقایق را در جامعه نشر بدهیم و به مردم آگاهی بدهیم.
راوی: حجت‌الاسلام قریشی
نظرات