فقیه معظم و عالم ربانی آیت‌الله آقای حاج شیخ روح‌الله شاه‌آبادی (قدس سره الشریف) چهره‌ای محبوب و آشنا، عالمی عامل و از ثمرات گرانقدر حوزه علمیه قم و نجف اشرف بود. معظم له در سال 1350ق (1310ش)، در بیت علم و فضیلت و فقاهت در شهر مقدس قم زاده شد. والد بزرگوارش عارف کامل و […]
فقیه معظم و عالم ربانی آیت‌الله آقای حاج شیخ روح‌الله شاه‌آبادی (قدس سره الشریف) چهره‌ای محبوب و آشنا، عالمی عامل و از ثمرات گرانقدر حوزه علمیه قم و نجف اشرف بود. معظم له در سال 1350ق (1310ش)، در بیت علم و فضیلت و فقاهت در شهر مقدس قم زاده شد. والد بزرگوارش عارف کامل و فقیه مبارز، مرحوم آیت‌الله‌العظمی میرزا محمدعلی شاه‌آبادی (1292_1369ق) بود، و والده ماجدش سیده مکرمه، صبیه مرحوم حاج سید علی مقدس (وفابخش) بود.
فقید سعید، با مهاجرت والد معظمشان از قم به تهران، در سال 1354ق، به تهران منتقل شد و تحصیلات ابتدایی را در مدرسه توفیق، به همراه دو برادر خویش که همسن بودند، حضرات آیات حاج آقا نصرالله و شهید حاج‌آقا مهدی، به پایان رسانید. سپس در دورانی که کمتر کسی به تحصیل علوم دینی رغبت می‌کرد، به فراگیری دانش دینی روی آورد و مقدمات و سطح را نزد استادان حوزه علمیه تهران و مدرسه مروی آموخت. وی انس زیادى با مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمدتقى آملى داشت و ازخرمن دانش او خوشه‌ها چید، علاوه براینكه تحت تربیت نادره دوران، فقیه عارف، والد بزرگوارش قرار داشت.
18 سال بیش ازعمرش نگذشته بود كه پدر بزرگوارش به عالم بقاء رحلت کرد؛ پدر گرانقدری که تنها برای او پدر نبود، بلکه معلم و استاد و مراد او بود. پس از رحلت پدر، جهت ادامه تحصیل عزم قم نمود و بخش‌های باقی‌مانده از سطح را نزد حضرات آیات: حاج آقا محمد شاه‌آبادی ، میرزا علی مشکینی و سید محمدباقر سلطانی تکمیل کرد. سپس در محضر این استادان حاضر شد و در فقه و اصول بهره‌های فراوان برد و مبانی علمی‌اش را استوار ساخت:
- آیت‌الله‌العظمی حاج سید محمد حجت کوه‌کمری (م 1372ق)
- آیت‌الله‌العظمی حاج‌آقا حسین بروجردی (م 1380ق)
- آیت‌الله‌العظمی حاج شیخ محمدعلی اراکی (م 1415ق)
پس از رحلت مرجع عظیم‌الشأن جهان تشیع، آیت‌الله‌العظمى بروجردى، براى كسب فیض از چشمه جوشان حكمت و معرفت علوى، در سال ١٣٤٠ش، به همراه خانواده عازم نجف اشرف شد و تا وقتى كه رژیم بعث او را وادار به خروج از عراق نمود، نزدیك به ٢٠ سال در آن مرکز نور اقامت نمود.
در سال‌هایى حضور در نجف اشرف، در دروس حضرات آیات عظام: حاج سید ابوالقاسم خویى، سید محمود شاهرودى، حاج شیخ حسین حلى و سید محسن حكیم شركت نمود و با دوستانش، حضرات آیات خائفى و سید مجتبى رودبارى، كه آن‌ها نیز در زهد و تقوى از نوادر روزگارند، همه‌روزه مباحثات علمى داشت.
معظم له، پس از تبعید امام راحل از ایران به بورسای تركیه و پس از آن به نجف اشرف، از حلقه‌هاى اولیه درس امام بود و حضور دائمى در محفل علمى امام داشت و این روند تا هنگام مهاجرت امام به پاریس ادامه داشت. ایشان پس از اخراج ایرانیان از عراق توسط رژیم بعث در سال ١٣٥٩ش به ایران بازگشتند و در شهر مقدس قم مستقر شده و به تربیت نفوس مستعد همت گماردند.
در کنار تدریس علوم اسلامی، به‌ویژه تفسیر قرآن کریم، و تربیت شاگرد، در مدرسه فیضیه و مسجد امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه (واقع در خیابان دور شهر) و مسجد مدنى (واقع در خیابان دور شهر کوچه صدوق) اقامه جماعت داشتند و تا قبل از بیمارى منجر به رحلتشان، ادامه داشت. هرجا كه اقامه جماعت داشتند، توصیه به توسل به ذوات مقدسه ائمه معصومان علیهم‌السلام می‌کردند.
مرحوم آیت‌الله حاج‌آقا روح‌الله شاه‌آبادی در زهد و تقوى مورد توجه خاص و عام بود و از همین جهت مورد عنایت و توجه ویژه حضرت امام بود و معتمد و امین ایشان به حساب می‌آمد. نكته بارز در زندگى او كه مشخصه ممتاز وى به حساب می‌آمد، روح تعبد و توكل به ذات اقدس الهى و ارادت و توسل به حضرات ائمه معصومان علیهم‌السلام بود. علاوه بر اینكه مقید به صیام مستحبى در ایام هفته بود، همیشه دائم‌الذكر بود و توصیه به قرائت سوره حمد و دعاى توسل نسخه‌اى بود كه به همه تذكر می‌داد. با این احوال، از فعالیت‌هاى اجتماعى نیز غافل نبود. رسیدگى به امور طلاب را وظیفه خویش می‌دانست، به نحوى كه امام راحل اختیار تام در استفاده از وجوهات شرعیه را به ایشان داده بودند.
معظم له، والد بزرگوار حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمدعلی شاه‌آبادی (از استادان حوزه و دانشگاه و عضو هئیت علمی دانشگاه مفید) و حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمدحسن شاه‌آبادی (از فضلا و استادان حوزه علمیه قم و خطبای موفق) بوده است، و دامادهایش حضرات حجج اسلام آقایان: مرحوم حاج سید حسین تبریزی، سید محمدرضا آقامیری، سید محمدعلی احمدی و سید عباس شاهرودی هستند.
عبد صالح، عالم زاهد و استاد اخلاق، آیت‌الله روح‌الله شاه‌آبادی، سرانجام صبح دوشنبه ششم شهریور ماه 1396 پس از تحمل یک دوره بیماری حاد کلیوی، به لقاءالله پیوست.
نظرات