چشم بصیرت و دیده باطنی رستگان از طبیعت، هرگز به خواب نمی‌رود؛ هرچند چشم سر در خواب و استراحت باشد. آیت‌الله شاه‌آبادی از جمله روشن‌ضمیرانی بود که وقایع را در برزخ، پیش از ظهور در ناسوت، مشاهده می‌کرد. برای نمونه، خوابی را که ایشان در سال‌هایی که در قم ساکن بودند، دیده و برای شاگردان […]
چشم بصیرت و دیده باطنی رستگان از طبیعت، هرگز به خواب نمی‌رود؛ هرچند چشم سر در خواب و استراحت باشد. آیت‌الله شاه‌آبادی از جمله روشن‌ضمیرانی بود که وقایع را در برزخ، پیش از ظهور در ناسوت، مشاهده می‌کرد. برای نمونه، خوابی را که ایشان در سال‌هایی که در قم ساکن بودند، دیده و برای شاگردان خود سر درس توضیح می‌دادند، ذکر می‌کنیم. این واقعه را کتاب سیمای فرزانگان از کتاب «الکلام یجر الکلام» نقل کرده، ولی ما کامل آن را از زبان فرزند ایشان، مرحوم آیت‌الله محمّد شاه‌آبادی نقل می‌کنیم:
«مرحوم والد فرمودند: یک روز بعد از ظهر در سرداب خوابیده بودم که در عالم رؤیا دیدم صبیه نزدیک آب‌انبار رفته است و با آب بازی می‌کند. بعد از مدت زمانی، ناگهان از ناحیۀ سر در آب فرورفت. من از خواب بیدار شدم، ولی در حالی که ایستاده و رو به حیاط بودم، دیدم دست‌ها و سرش در آب فرورفته و پاهایش در حال فرورفتن است. دویدم پاهایش را گرفتم و بیرون آوردم. نکتۀ علمی این خواب را برای شاگردان چنین توضیح می‌دادند: اموری که در عالم ناسوت واقع می‌شود، پیش از ظهور در این عالم، در عالم برزخ ظاهر می‌شود؛ به طوری که منتهی الیه برزخ همراه با آغاز در عالم ملک است.»
نظرات