نگذار خجل و شرمسار شود

در آیه شریفه در سوره هود وارد است: «فَاستَقِم کَما اُمِرتَ وَ مَن تابَ مَعَکَ.»[1] و در حدیث وارد است که جناب رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «شَیَّبَتنی سورَةُ هودٍ لِمَکانِ هذِهِ الآیَةِ.»[2] شیخ عارف کامل، شاه‌آبادی روحی فداه فرمودند:

«با اینکه این آیه شریف در سوره شوری نیز وارد است ولی بدونِ وَ مَن تابَ مَعَکَ، جهت اینکه حضرت، سوره هود را اختصاص به ذکر دادند، برای آن است که خدای تعالی استقامت امت را نیز از آن بزرگوار خواسته است، و حضرت بیم آن داشت که مأموریت انجام نگیرد، و الا خود آن بزرگوار استقامت داشت.»

[…] پس ای برادر من، اگر تو خود را از متابعان آن حضرت می‌دانی و مورد مأموریت آن ذات مقدس، بیا و نگذار [که پیامبر] در این مأموریت خجل و شرمسار شود به واسطه کار زشت و عمل ناهنجار تو. تو خود ملاحظه کن اگر اولاد یا سایر بستگان تو کارهای زشت نامناسب کنند که با شئون تو مخالف باشد، چقدر پیش مردم خجل و سرشکسته می‌شوی.

بدان که رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه پدر حقیقی امتند به نصّ خود آن بزرگوار که فرمود: «أنا وَ عَلیٌّ أبَوا هذِهِ الاٌمَّةِ؛ من و علی، دو پدر این امتیم.»[3] و اگر ما را در محضر ربوبیت حاضر کنند و حساب کشند در مقابل روی آن بزرگواران، و [آنگاه] از ما جز زشتی و بدی در نامه عمل نباشد، به آن بزرگوارها سخت می‌گذرد و آن‌ها در محضر حق تعالی و ملائکه و انبیا شرمسار شوند.

منبع: چهل حدیث، امام خمینی (ره)، ح 10، ص 172؛ برگرفته از عارف کامل، ص 128-130

[1]  یعنی: «استقامت کن و بر جای ایست، آن طوری که مأموری، با کسی که توبه کرد با تو.» (سوره هود، آیه 112)

[2]  یعنی: «پیر کرد مرا سوره هود برای خاطر این آیه.» (علم الیقین، ج 2، ص 971)

[3]  بحارالانوار، ج 36، ص 11؛ تاریخ امیرالمؤمنین، باب 6، ح 12