مرحوم آمیرزا مهدی آشتیانی، فیلسوف شرق، نیز به این کتاب علاقه داشت و می‌گفت: آرزویم این بود که بتوانم مطالب ایشان در رشحات‌البحار را به نحوی بیان کنم که فهم آن برای مردم دشوار نباشد و مردم بفهمند که شاه‌آبادی در این کتاب چه کرده است؛ اما متأسفانه قلمم سنگین است و نمی‌توانم آن‌طور که […]
روزی در نجف جریان مفقود شدن کتابِ منازل‌السالکین را برای مرحوم امام عرض کردم. فرمود: «من تمام مطالب آن کتاب را، که ایشان در درس بیان می‌فرمود، نوشته‌ام.[1] اگر به قم رفتید، به منزل ما بروید و در زیرزمین منزل درون صندوق، بقچه‌ای‌ست که نوشته‌های من در آن بقچه است. آن نوشته را بردارید و […]
اولین منزلی که در کتاب «منازل‌السائرین» مطرح شده، منزل «یقظه» و بیداری‌ست. مرحوم والد آیه شریفه «قُلْ إنَّمَا أعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ»[1] را ابتدای این منزل مطرح کرده و به‌تفصیل، آیه شریفه را شرح داده‌اند. به یاد دارم به مدت دو ماه همین مطالب را در مسجدشان برای عموم بازگو کردند. زمانی که مرحوم امام در نوفل […]
ایشان هفته‌ای چهار شب در مسجد، منبر می‌رفتند. در ماه محرم و صفر، هم شب‌ها صحبت می‌کردند و هم صبح‌ها بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب. کتاب رشحات‌البحار حاصل افادات ایشان برای عموم مردم بود. جلسات معرفتی هم شاگردپرور بود و افرادی چون آقای میرزا عبدالکریم روشن و آقای صادقی تهرانی و آقای عبدالجواد […]
قبل از ورود به قم با مرحوم آیت‌الله‌العظمی آقای آشیخ محمدعلی شاه‌آبادی، استاد امام رحمهما الله، مأنوس شدم و انس با جلسات معارف و تفسیر ایشان موجب شد وارد حوزه شوم. یادم هست هفته‌ای چهار شب بعد از نماز مغرب و عشاء ایشان بر مبنای آیاتی، بحث قرآنی، فلسفی، عرفانی و بحث‌های دیگر داشتند. از […]
زمانی كه آيت‌الله شاه‌آبادی رحلت كردند و از دار فانی به ديار باقی شتافتند، طبق رسومات که معمولاً بستگان درجه اول متوفی در خانه عزادار برای دلداری به صاحبان عزا حضور به هم می‌رسانند، غير از طلاب و غيره، حدود شصت و چهار نفر از عائله خودشان در بيت ايشان بودند. این تعداد در شب […]
مطابق دستور اسلام، مرد در صورتی كه توان مالی داشته باشد، بتواند عدالت را بين زنان خود برقرار كند و از همه مهم‌تر با رضايت زن اول باشد، اجازه دارد تا زن ديگر بگيرد. مرحوم آيت‌الله ميرزا محمدعلی شاه‌آبادی هم به عنوان یک فقيه عادل، با علم كامل به اين مسائل اقدام به تزويج با […]
آيت‌الله شاه‌آبادی به دخترهايشان خيلی احترام می‌گذاشتند و آن‌ها را دوست داشتند، نه بيشتر از پسرهايش. چون بين آن‌ها هچ فرقی نمی‌گذاشتند و برای ايشان تفاوتی بين دختر و پسر نبود. اين عارف بزرگ دنبال اسم دخترهايشان «الشريعه» را می‌گفتند و دنبال اسم پسرها هم «الدين» می‌آوردند، مانند: علاءالدين- شهاب‌الدين- ناصرالدين- فخرالدين- نورالدين. ايشان در […]
