وضو لباس جُندی است

بدان ای عزیز که چنان‌چه از برای این بدن، صحت و مرضی است و علاج و معالجی، برای نفس انسان و روح آدمیزاده نیز صحت و مرض و سقم و سلامتی و علاج و معالجی است […] و منزله انبیا علیهم‌السلام، منزله اطبای مشفق است […] چنان‌چه منزله تقوا در هر مرتبه از مراتب آن، منزله پرهیز از چیزهای مضر است برای مرض، تا پرهیز در کار نباشد، ممکن نیست که مرض مبدل به سلامت شود و نسخه طبیب مؤثر افتد.

[…] پس ای عزیز، این مرحله اول (تقوا از محرمات) را خیلی مهم شمار و مواظبت و مراقبت در امر آن نما، که اگر قدم اول را درست برداشتی و این پایه را محکم کردی، امید وصول به مقامات دیگر است، و الا رسیدن به مقامات، ممتنع و نجات بس مشکل و صعب می‌شود.

جناب عارف بزرگوار و شیخ عالی‌مقدار ما می‌فرمودند که

«مواظبت به آیات شریفه آخر سوره حشر، از آیه شریفه «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ[1]» تا آخر سوره مبارکه، با تدبر در معنی آن‌ها در تعقیب نمازها، خصوصاً در اواخر شب که قلب فارغ البال است، خیلی مؤثر است در اصلاح نفس.[2]

و نیز برای جلوگیری از شرّ نفس و شیطان، دوام وضو را سفارش می‌فرمودند و می‌گفتند: «وضو لباس جُندی[3] است.»

منبع: چهل حدیث، امام خمینی (ره)، ح 12، ص 207-208؛ برگرفته از عارف کامل، ص 126-127

[1] حشر18

[2]  امام خمینی (ره)، خود نیز این توصیه را در نامه‌ای به فرزندشان یادآور شده و می‌فرمایند: «پسرم، سوره مبارکه حشر را مطالعه کن که گنجینه‌هایی از معارف و تربیت در آن است و ارزش دارد که انسان، یک عمر در آن‌ها تفکر کند و از آن‌ها به مدد الهی توشه‌ها بردار، خصوصاً آیات اواخر آن، از آنجا که می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَالتَّقوا اللهَ إنَّ اللهَ خَبیرٌ بِما تَعمَلون، تا اخر سوره.» (نقطه عطف)

[3]  جُندی: سرباز؛ یعنی وضو به‌منزله سپری است برای سالک که از ورود شیطان به قلب جلوگیری می‌کند. درواقع سالک همچون رزمنده‌ای است که آماده رزم می‌شود و باید برای مبارزه با شیطان و جنگ با نفس اماره خود را مهیای نبرد کند و لباس رزم بر تن نماید.