سخنان آیت‌الله جوادی آملی درباره مرحوم شاه‌آبادی و بیت ایشان

امروز چشم بسیاری از حوزویان، چه قم چه تهران، به بیت مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی است.

مرجع عالی‌قدر، آیت‌الله جوادی آملی، در جلسه بازدید اعضای بیت مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی:

من در سال 1329ش وارد تهران، مدرسه مروی، شدم و مرحوم آیت‌الله‌العظمی شاه‌آبادی را ندیدم، اما عظمت ایشان را می‌شنیدیم.

آن زمان معروف بود که علما و ائمه جماعات تهران اصرار داشتند که بعد از نماز جماعتشان، در ماه مبارک رمضان، جهت استفاده از منبر ایشان به مسجد جامع بیایند.

الآن چشم بسیاری از حوزویان، چه قم چه تهران، به بیت مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی است.  من خواهشی که از بیت مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی دارم این است که در میان شما افرادی باشند که عَلَم باشند و به حاجت حوزه فکر بکنند. چون امام جماعت و منبر از خیلی‌ها برمی‌آید، اما کاری که مرحوم آقای شاه‌آبادی انجام دادند، آن کاری نبود که از هر کسی بربیاید.

الآن بیش از یک قرن است که هر جا بروید سخن از علمیت و فضل و مقامات علمی ایشان است. این چراغ باید در این بیت حفظ شود. اگر کسی در میان شما استعداد برتری دارد، که قطعاً اینگونه است، هرگز اجازه ندهید که به کاری غیر از امور علمی اشتغالی داشته باشد. مشروع نیست چنین شخصی پیش‌نماز شود. چنین شخصی باید «شاه‌آبادی» شود.

مرحوم آقای شاه‌آبادی در کنار علمیت، روح لطیفی داشت. یک رساله‌ای به نام شذرات المعارف ایشان دارند. از بس این جمله لطیف است، شاید پانصد بار من نقل کردم. دو آیه در قرآن هست که درباره هنگام مرگ بعضی از افراد، می فرماید: ملائکه از پشت و جلو به آنان می زنند، «إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ[1]»

مرحوم آقای شاه‌آبادی، رضوان الله تعالی علیه، در شذرات المعارف می‌فرماید: فرشته‌هایی هستند مسئول این دنیا و فرشتگانی هم مأمور آن عالم هستند. افرادی که در این دنیا عمرشان را گذرانده‌اند و وقت تلف کرده و جا تنگ کرده‌اند، ملائکه آنان را با فشار  بیرون می‌اندازند و محکم به پشتشان می زنند. ملائکه آن دنیا می‌آیند می‌بینند با روی سیاه و دست خالی آمده، محکم به صورتش می‌زنند. این مطلب در روایت نیامده است، بلکه لطافت روح می‌خواهد و مطلب درستی است. نه مخالف قرآن است و نه مخالف روایات، بلکه دلپذیر هم هست. این روح لطیف را شما آقایان باید حفظ کنید.

[1]  محمد، 27