آنچه که جنبه تربیتی ایشان ایجاب می‌کرد، جوانانی بودند که این جوان‌ها را به مسائل عرفانی، توحید و نبوت و صفات کمالیه راهنمایی می‌کردند به آن شیوه‌ای که شیرین‌ترین شیوه زبانی بود. واقعاً من کسی را سراغ ندارم که در یک مقام علمی والایی قرار بگیرد و درعین حال، در سطح بسیار پایین با مردم […]
آنچه که جنبه تربیتی ایشان ایجاب می‌کرد، جوانانی بودند که این جوان‌ها را به مسائل عرفانی، توحید و نبوت و صفات کمالیه راهنمایی می‌کردند به آن شیوه‌ای که شیرین‌ترین شیوه زبانی بود. واقعاً من کسی را سراغ ندارم که در یک مقام علمی والایی قرار بگیرد و درعین حال، در سطح بسیار پایین با مردم عوام‌الناس روبه‌رو بشود و آن‌ها را مثل یک معلم بزرگ تربیت بکند. و بسیار بودند که حتی خواندن و نوشتن نمی‌دانستند و از معارف بالایی برخوردار بودند.
افردی که در مجلس ایشان از این بحث عرفانی و تربیتی و الهی برخوردار بودند، این‌طور نبود که فقط آمده باشند یک عالم خلسه‌ای را طی کنند، نه، عالم انسانی زنده‌ای را طی می‌کردند؛ یعنی آنچه را که ایشان در عمر با معرفتش و توجهات عالی به مقام مقدس الهی داشت، مبارزه در راه او را و تبیین کردن و پیاده کردن آن راخواستار بود. و این هم شایسته کسانی بود که آگاهانه بتوانند کاری را انجام بدهند که درخور رضای خدا باشد.
نتیجتاً این بود یک مشت از جوان‌ها را هدایت کردند. من به خاطر دارم مرحوم احمد آقای ضرغامی مدتی در مدارس یهودیان این شهر تدریس می کرد. نگران بود از اینکه در این کار ادامه حیات می‌دهد. کراراً به مرحوم آقا مراجعه کرد و ایشان فرمودند که وظیفه شما این است که این کار را انجام بدهی. بعد از فوت مرحوم پدر، ایشان آمدند از آن شغل بازنشسته شدند و آمدند در بازار. تا زمانی که مرحوم پدر بودند، نمی‌گذاشتند.
راوی: آیت‌الله نورالله شاه‌آبادی
نظرات