چون امر کامل و کمال مطلق هماره متوجهٌ الیه فطرت است، تنها ذات کامل است که می‌تواند عطش فطری و نیاز درونی انسان را برطرف سازد و سرمایۀ عشق به کمال مطلق، نیل به کمال مطلق است. و انسان هرگاه در بارگاه کمال مطلق سکنی گزید، به قرارگاه امن و راحت راه یافت، که چنین […]
چون امر کامل و کمال مطلق هماره متوجهٌ الیه فطرت است، تنها ذات کامل است که می‌تواند عطش فطری و نیاز درونی انسان را برطرف سازد و سرمایۀ عشق به کمال مطلق، نیل به کمال مطلق است. و انسان هرگاه در بارگاه کمال مطلق سکنی گزید، به قرارگاه امن و راحت راه یافت، که چنین سرمایه‌ای جاودانه و توحیدی است و باید آن را شناخت، پاس داشت و به فعلیت رساند. و کمال انقطاع، مقدمۀ وصال به کمال مطلق است، و به نظر می‌رسد برخی دستورالعمل‌های آیت‌الله شاه‌آبادی، فعلیت‌بخش سرمایۀ عشق فطری انسان است:
- تلاوت آیات آخر سورۀ حشر، که توصیه‌های معظم له بوده است.[1]
2. نماز اول وقت، که از سر معرفت و صداقت باشد و معانقه با معشوق.[2]
3. حب فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)[3]
4. سحرخیزی[4]
5. مطابقت اعمال با اعمال حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)[5]
منبع: مقالۀ «چیستی عشق با نگاهی به آرای آیت‌الله شاه‌آبادی»، حدیث عشق و فطرت، ص 68-69
[1] عارف کامل، ص 54-55
[2] همان، ص 53-54
[3] همان
[4] همان
[5] همان و همچنین آیینه‌دار طلعت یار، ص271-279
نظرات