آن عارف کامل میفرماید: «سالک الی الله در صورتی میتواند به جایی برسد که در ضمن سیر، اول مرتبه اتکا به حضرت صدیقه علیها السلام داشته باشد و این محبت حضرت صدیقه علیها السلام است که انسان را به راهی که باید برود هدایت میکند و اگر نباشد، اصلاً سیری وجود نخواهد داشت.» ایشان از […]
آن عارف کامل میفرماید: «سالک الی الله در صورتی میتواند به جایی برسد که در ضمن سیر، اول مرتبه اتکا به حضرت صدیقه علیها السلام داشته باشد و این محبت حضرت صدیقه علیها السلام است که انسان را به راهی که باید برود هدایت میکند و اگر نباشد، اصلاً سیری وجود نخواهد داشت.»
ایشان از ائمه علیهم السلام روایت میکردند که: «شما هر وقت محتاج میشوید دست به دامن ما میشوید و ما هر وقت گرفتار میشویم دست به دامن مادرمان میشویم.» گرفتاری و احتیاج ائمه علیهم السلام همان مقامات قرب الهی است که حد یقف ندارد و لذا ایشان میفرمود: «محال است سالک، سیر و سلوک کند و به جایی برسد، مگر از طریق حضرت زهرا علیها السلام» و البته منظور از این که به جایی برسد، نه این اموری که مثلاً افکار را بخواند یا هر چیز میخواهد برای او مهیا باشد، نه! آنها اصلاً ارزش ندارد. آن چیزی که ارزش دارد، مقام قرب پروردگار است و این مقام قرب محقق نمیشود مگر از طریق حضرت زهرا علیها السلام.
آن مرحوم به مقام فنای در اهل بیت علیهم السلام رسیده بود، فانی در حضرت صدیقه علیها السلام شده بود. در سفارشی به فرزندانش توصیه میفرماید: «شما هم اگر شبها توفیق پیدا کردید و بیدار شدید، صلوات حضرت صدیقه علیها السلام را بفرستید و با ایشان مأنوس شوید. در نوافل شب به مقام شامخ حضرت زهرا علیها السلام توجه کنید و بدانید که استمداد گرفتن از ایشان موجب قرب و ترقی معنوی میشود و خداشناسی انسان را زیاد میکند.»
نظرات