مرحوم حجت الاسلام و المسلمين سيد احمد خمينی (ره) نقل میكنند: يك روز امام خمینی (ره) با مرحوم آقای الهی، كه از شخصيّتهای عارفمسلك قزوين بود، در قم ملاقات میكنند و در جريان اين ملاقات مرحوم شاهآبادی را میبینند. امام در اين باره فرمودند: «در مدرسۀ فيضيه ايشان را ملاقات كردم و يك مسئلۀ عرفانی […]
مرحوم حجت الاسلام و المسلمين سيد احمد خمينی (ره) نقل میكنند:
يك روز امام خمینی (ره) با مرحوم آقای الهی، كه از شخصيّتهای عارفمسلك قزوين بود، در قم ملاقات میكنند و در جريان اين ملاقات مرحوم شاهآبادی را میبینند. امام در اين باره فرمودند: «در مدرسۀ فيضيه ايشان را ملاقات كردم و يك مسئلۀ عرفانی از ايشان پرسيدم. شروع كردند به گفتن. فهميدم اهل كار است. گفتم: میخواهم درس بخوانم. ايشان قبول نمیكردند. اصرار كردم تا قبول كردند فلسفه بگويند، چون خيال كردند كه من طالب فلسفه هستم. وقتی قبول كردند، گفتم فلسفه خواندهام و برای فلسفه نزد شما نيامدهام، میخواهم عرفان بخوانم؛ شرح فُصوص[1]. ايشان اِبا كردند، ولی از بس اصرار كردم قبول فرمودند.»
منبع: عارف کامل، ص 3-4
[1] كتاب «فصوص الحكم» نوشتۀ محیی الدين عربی، متوفّای 638ق است. لازم به ذكر است كه منظور امام از شرح فُصوص، شرح فصوص قيصری است. البته امام خود میفرمودند: «آقای شاهآبادی، شرح فصوصي كه میگفتند فرق میكرد با شرح فصوص قيصری، ايشان از خودش خيلی مطلب داشت.» و باز در جای ديگری میفرمودند: «ايشان مطالب را از شارح فصوص بهتر بيان میكرد.» قيصری خود از عارفان بزرگ است. استاد آشتيانی در شرح مقدمۀ قيصری (ص 12)، او را چنين میستايد: «قيصری مردی دقيقالنظر و با فهم و دارای حدّت فكر و جودت و استقامت سليقه است.»
نظرات