تواضع از ویژگی‌های عالمان است. این صفت نسبت مستقیمی با علم و معرفت آنان دارد. هر چه بر معرفت و علم‌شان افزوده می‌شود، میزان خاکساری و خضوع بیشتر می‌شود. ولی از سوی دیگر، اهل تعارف نیست. او صداقت و حقیقت را فدای تعارف‌ها نمی‌کند. اگر زمانی از برتری کسی بر خود سخنی بگوید، علاوه بر […]
تواضع از ویژگی‌های عالمان است. این صفت نسبت مستقیمی با علم و معرفت آنان دارد. هر چه بر معرفت و علم‌شان افزوده می‌شود، میزان خاکساری و خضوع بیشتر می‌شود. ولی از سوی دیگر، اهل تعارف نیست. او صداقت و حقیقت را فدای تعارف‌ها نمی‌کند. اگر زمانی از برتری کسی بر خود سخنی بگوید، علاوه بر نمایش فروتنی خود، عظمت آن شخص را اظهار می‌کند.
در زمان مرجعیت تامۀ آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی (رحمه الله) مرحوم حاج محمدحسن اخوان نقل می‌کند: خدمت آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی عرض کردم: «ما تا کنون وجوهات خود را در تهران به آیت‌الله شاه‌آبادی می‌دادیم، آیا باز هم می‌توانیم به ایشان بدهیم؟» سید ابوالحسن فرمودند: «شما نباید بگذارید که ایشان لنگ شوند و کارهای ایشان معطل بماند. ایشان خیلی عظمت دارند و ما در مقابل آقای شاه‌آبادی مثل یک قطره‌ایم در مقابل دریا.»[1]
[1] عارف کامل، ص 98
نظرات