انسانی از من تقاضایی کرده است

آيت‌الله محمد شاه‌آبادی، فرزند عارف کامل، نقل می‌كنند كه امام خمينی فرمود:

يك روز متوجه شديم كه ايشان حدود دو ماه است كه پس از پايان درس‌هايشان برای طلبه‌ای، درس حاشيۀ ملاّ عبدالله[1] می‌گويند. خيلی تعجب كرديم كه چطور ايشان قبول كرده‌اند بعد از نُه درس سنگين و پياپی[2]، حاشيه بگويند؛ آن هم فقط برای يك طلبه! تصميم گرفتيم از آن طلبه بخواهيم نزد استاد ديگری برود، ولی قبول نمی‌كرد. حتی به او گفتيم هر استادی از اساتيد بزرگ حوزه علميه قم، به جز آقای شاه‌آبادی و حاج شيخ[3] را بخواهد، ما حاضريم كه با او صحبت كنيم. اما آن طلبه قبول نمی‌كرد و می‌گفت روی كره زمين، من به غير از آقای شاه‌آبادی از كس ديگری درس نمی‌گيرم.

اين بار تصميم گرفتيم نزد آقای شاه‌آبادی برويم و ايشان را به امر متقاعد كنيم. لذا يك روز بعد از درس، خدمت ايشان رفتيم و آرام‌آرام صحبت را شروع كردیم و با تكيه بر اصل الاهمّ فالاهم، به ايشان عرض كرديم كه لازم است شما بعد از نُه درس استراحت كنيد. خوب كه حرف‌هايمان را زديم، ساكت شديم و گمان كرديم كه ايشان را متقاعد كرده‌ايم. ولی آقای شاه‌آبادی فرمود: «انسانی از من تقاضايی كرده است و من در حدّ امكانم، تقاضايش را برآورده می‌كنم.»

منبع: عارف کامل، ص 17-18

[1] از دروس مقدماتی حوزه در علم منطق است كه طلاب معمولاً آن را در سال دوم تحصيل می‌كنند.

[2] امام خمينی می‌فرمودند: «آيت‌الله شاه‌آبادی درحوزه علميه قم روزی 9 درس تدريس می‌فرمودند كه از نيم ساعت قبل از طلوع آفتاب شروع می‌شد و تا نيم ساعت قبل از ظهر ادامه داشت و اوّلين درس ايشان هم درسی بود كه ما شركت می‌‌كرديم.»

[3] آيت‌الله حاج شيخ عبدالكريم حائری يزدی، مرجع تقليد و مؤسس حوزه علميه قم.