آيت‌الله شاه‌آبادی به دخترهايشان خيلی احترام می‌گذاشتند و آن‌ها را دوست داشتند، نه بيشتر از پسرهايش. چون بين آن‌ها هچ فرقی نمی‌گذاشتند و برای ايشان تفاوتی بين دختر و پسر نبود. اين عارف بزرگ دنبال اسم دخترهايشان «الشريعه» را می‌گفتند و دنبال اسم پسرها هم «الدين» می‌آوردند، مانند: علاءالدين- شهاب‌الدين- ناصرالدين- فخرالدين- نورالدين. ايشان در […]
آيت‌الله شاه‌آبادی به دخترهايشان خيلی احترام می‌گذاشتند و آن‌ها را دوست داشتند، نه بيشتر از پسرهايش. چون بين آن‌ها هچ فرقی نمی‌گذاشتند و برای ايشان تفاوتی بين دختر و پسر نبود. اين عارف بزرگ دنبال اسم دخترهايشان «الشريعه» را می‌گفتند و دنبال اسم پسرها هم «الدين» می‌آوردند، مانند: علاءالدين- شهاب‌الدين- ناصرالدين- فخرالدين- نورالدين.
ايشان در شرايطی كه مردم زياد به دخترها و خانم‌ها عزت واحترام نمی‌گذاشتند، توجه خاصی به آن‌ها داشتند و هميشه مخصوصاً با خانم‌هايشان با احترام رفتار می‌كردند. هيچ‌وقت نشده بود كه خانم‌هايشان را با اسم كوچک صدا بزند و برای احترام به نام مادرِ فرزندشان صدا می‌كردند. مثلاً می‌گفتند: «مادر آقا حسن… مادر آقا حسين… مادر آقا محمد…» و اين به دليل ارزش و مقام مادر بود، كه با بيان اين القاب نهايت احترام را برای همسران خود می‌گذاشتند.
نظرات