اولین منزلی که در کتاب «منازلالسائرین» مطرح شده، منزل «یقظه» و بیداریست. مرحوم والد آیه شریفه «قُلْ إنَّمَا أعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ»[1] را ابتدای این منزل مطرح کرده و بهتفصیل، آیه شریفه را شرح دادهاند. به یاد دارم به مدت دو ماه همین مطالب را در مسجدشان برای عموم بازگو کردند. زمانی که مرحوم امام در نوفل […]
اولین منزلی که در کتاب «منازلالسائرین» مطرح شده، منزل «یقظه» و بیداریست. مرحوم والد آیه شریفه «قُلْ إنَّمَا أعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ»[1] را ابتدای این منزل مطرح کرده و بهتفصیل، آیه شریفه را شرح دادهاند. به یاد دارم به مدت دو ماه همین مطالب را در مسجدشان برای عموم بازگو کردند.
زمانی که مرحوم امام در نوفل لوشاتو بودند، هر شب حدود بیست دقیقه تا نیم ساعت سخنرانی میفرمود. عدهای اعتراض میکردند که لزومی ندارد ایشان هر شب سخنرانی داشته باشند! من به آنها گفتم: آقا اگر بخواهد صحبت بکند، فقط در مورد آیه مبارکه «قُلْ إنَّمَا أعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أنْ تَقُومُوا للّهِ مَثنی و فُرادا» میتواند دو ماه صحبت کند. حضرت امام وقتی این را شنید، پرسید: «شما این را از کجا میگویی؟» عرض کردم: «به یاد دارم که مرحوم والد درباره این آیه مبارکه دو ماه سخنرانی کرد و حکماً شما هم همان مطالب را دارید و میتوانید چنین کنید.»[2]
راوی: آیتالله نصرالله شاهآبادی
منبع: کتاب حدیث نصر
[1] سوره سبأ، آیه 46
[2] مرحوم امام (ره) در کتاب چهل حدیث اشارهای به این منزل و بیانات مرحوم آیتالله شاهآبادی دارند و میفرمایند: «بدان كه اول منزل از منازل انسانيت منزل يقظه و بيدارىست، چنانچه مشايخ اهل سلوك در منازل سالكان بيان فرمودهاند. و از براى اين منزل، چنانچه شيخ عظيمالشأن شاهآبادى، دام ظله، بيان فرمودند، ده بيت است كه اكنون در مقام تعداد آن نيستيم، ولى آنچه اكنون لازم است بيان شود اين است كه انسان تا تنبه پيدا نكند كه مسافر است و لازم است از براى او سير و داراى مقصد است و بايد به طرف آن مقصد ناچار حركت كند و حصول مقصد ممكن است، «عزم» براى او حاصل نشود و داراى اراده نگردد. و هر يك از اين امور داراى بيان و شرحیست كه به ذكر آن اگر بپردازيم، به طول انجامد». (شرح چهل حديث، ص 174)
نظرات