زمانی كه آيتالله شاهآبادی رحلت كردند و از دار فانی به ديار باقی شتافتند، طبق رسومات که معمولاً بستگان درجه اول متوفی در خانه عزادار برای دلداری به صاحبان عزا حضور به هم میرسانند، غير از طلاب و غيره، حدود شصت و چهار نفر از عائله خودشان در بيت ايشان بودند. این تعداد در شب […]
زمانی كه آيتالله شاهآبادی رحلت كردند و از دار فانی به ديار باقی شتافتند، طبق رسومات که معمولاً بستگان درجه اول متوفی در خانه عزادار برای دلداری به صاحبان عزا حضور به هم میرسانند، غير از طلاب و غيره، حدود شصت و چهار نفر از عائله خودشان در بيت ايشان بودند. این تعداد در شب هفتم و هشتم با حضور مهمانان دیگر به صد نفر رسيد. بعضیها گمان میكردند آیتالله شاهآبادی اموال زيادی را جمعآوری كرده است و ذخاير مالی فراوانی دارد. اما اين عارف كبير با آنكه آنهمه وجوهات شرعی در اختيارشان بود و افراد زيادی از آن وجوهات استفاده میكردند، برای خودشان هيچ پساندازی نداشتند. به نحوی كه خانواده ايشان براي غذاي ميهمانان در مضيقه افتاده بودند و براي تهيه غذا پول نداشتند. فرزندان ايشان هم به دليل بزرگواری و متانتی که داشتند در خود جایز نمیدانستند كه متذكر اين مسئله به دیگران شوند. آنها به هر شكل و طريقي كه شده، مراسم عزاداری مرحوم آیتالله شاهآبادی (ره) را به صورت آبرومندانه برگزار کردند.
نظرات