سلوک با همسر از مسائل مؤکد در دین اسلام است. این طرز برخورد، به‌خصوص در مورد چندهمسری جایگاه ویژه‌تری دارد. اینکه چگونه رفتاری بهترین بازخورد را در خانواده دارد، محل تأمل و برنامه‌ریزی مناسب است. مرحوم شاه‌آبادی با رعایت عدالت میان همسران و برخورد درخور و برقراری شأن هر کدام از اعضای خانواده، فضایی بسیار […]
سلوک با همسر از مسائل مؤکد در دین اسلام است. این طرز برخورد، به‌خصوص در مورد چندهمسری جایگاه ویژه‌تری دارد. اینکه چگونه رفتاری بهترین بازخورد را در خانواده دارد، محل تأمل و برنامه‌ریزی مناسب است. مرحوم شاه‌آبادی با رعایت عدالت میان همسران و برخورد درخور و برقراری شأن هر کدام از اعضای خانواده، فضایی بسیار صمیمی و فداکارانه در خانواده بزرگ خود ساخته بودند. حجت‌الاسلام سید علی اکبر قریشی می‌گوید:
«مرحوم آیت‌الله‌العظمی شاه‌آبادی در محیط خانواده بسیار رئوف و مهربان بودند و برخورد بسیار جالبی داشتند. از همین رو، همسران این بزرگوار هم نسبت به یكدیگر عجیب بودند. مادرم تعریف می‌كرد: «اگر بانوی ناشناسی وارد این خانه می‌شد، نمی‌توانست تشخیص بدهد كه بی‌بی این خانه كیه، كنیز این خانه كیه.» مثلاً دو تا همسر كه هر دو از شخصیت‌های خانوادگی بزرگی برخوردار بودند، نسبت به یكدیگر بی‌نهایت احترام داشتند. مثلاً یكی از این‌ها پا می‌شد برای دیگری قلیان آماده می‌كرد. آن یكی پا می‌شد چای می‌ریخت؛ یعنی هر دو در نهایت بزرگی و متانت و محبت و درواقع خود این روش یک درس انسانیت بود برای دیگر انسان‌ها كه این‌ها به هم عشق می‌ورزیدند و به هم محبت داشتند.»[1]
[1] مصاحبه با حجت‌الاسلام سید علی اکبر قریشی
نظرات