چند نکته در اندیشه‌‌های مرحوم آیتالله شاهآبادی هست که از برجستگی خاصی برخوردار است و شاید بتوان گفت دیگران کمتر به آن توجه کرده‌‌اند. به‌‌خصوص نکته‌‌ای که در عرفان مرحوم آقای شاهآبادی خیلی چشمگیر و برجسته است، توجه به فطرت است. می‌دانید که بحث فطرت هم در فلسفه، هم در عرفان بحث مهمی است و […]
حضرت آیتالله شاهآبادی را به‌حق میتوان یک عارف كامل ناميد؛ چون ايشان در دو زمينه عرفان نظری و عملی رشد كرده بودند و كارهای زيادی نیز در اين زمينه انجام داده بودند. در عرفان افراد فراوانی هستند كه تلاش‌های زيادی انجام دادهاند، اما هر کدام در شاخه خاص خودشان (نظری یا عملی) فعالیت کرده‌‌اند؛ زیرا […]
نكتۀ جالب در رابطه با حضرت آیتالله شاهآبادی، موضوع و بحث فطرت است. فطرت در طول ساليان و قرون مختلف تغيير نمی‌كند. یعنی در حال حاضر که ما در قرن 21 هستيم، جامعۀ امروزی مواجه با همان دستورات دينی است كه در حدود 1400 سال از عمر آن می‌گذرد؛ در عین حال که فطرت انسانی […]
یکی از شبهات این است که اگر شما در ادیان نگاه بکنید، می‌گویند «دین چگونه به وجود آمده؟» دین بر مبنای نیاز بشر به وجود آمده، یعنی کل کتاب‌های ادیانی را اگر شما نگاه بکنید، زیرساخت‌شان در واقع همین است؛ چون نگاه این‌ها یک نگاه جامعه‌شناسانه به دین است. دین را مثل یک خانواده فرض […]
دربارۀ محل دفن، كه در نجف اشرف كنار مرقد مبارك امیرالمؤمنین (سلام‌الله‌علیه) باشد بهتر است یا در كنار مرقد مطهر سالار شهیدان حضرت سیدالشهدا (سلام‌الله‌علیه) در كربلای معلی، آیتالله شاهآبادی (ره) بحث جالبی داشتند كه در نوع خودش كاملاً منحصر به فرد است؛ مطلبی مهم و زیربنایی كه فقط از جانب این فقیه بزرگوار می‌توانست […]
سائلی را گفت آن پیر کهن *** چند از مردان حق گویی سخن گفت خوش آید زبان را بر دوام *** تا بگوید حسن ایشان را مدام موضوع این مقاله «آرای آیتالله شیخ محمدعلی شاهآبادی در آثار امام خمینی» است و قبل از شروع مطالب اصلی مقاله، چند نکته یادآوری می‌شود: اشارۀ مختصری به زندگی […]
ببینید تعبیر آیتالله شاهآبادی از فطرت چقدر لطیف است: «مراد از فطرت الهی، عشق است!» بعد تعریف می‌کنند منظورشان را از این عشق. بعد از اینکه فطرت را تعریف می‌کنند و تفاوتش با طبیعت را در این شذره ششم بیان می‌کنند و مثال می‌زنند؛ بعد از آن، با فطرت به استدلال اصول اعتقادی می‌پردازند. امام […]
انسان و اشتیاق، آدم و عشق، هم‌سفر و هم‌سرنوشتند؛ بلکه انسان زادۀ عشق، مفطور به فطرت عشق، مجبول به جبلت عشق، مفتون جام جانان و مسحور صهبای الست است. شاید یکی از پیام‌های آیۀ کریمۀ «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ»[1] نظر به عشقی باشد که کلید آن در جان و فطرت انسانی تعبیه شده […]
