از جمله اذکاری که مرحوم والد مکرر در مسجد جامع بر فراز منبر توصیه می‌کردند، خواندن آیه شریفه «وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيد»[1] بود.[2] ایشان برای امان از گزند کلاب حیوانی و انسانی و جنیان می‌فرمود: عبارت «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيد» را 22 مرتبه بخوانید […]
بدان ای عزیز که چنان‌چه از برای این بدن، صحت و مرضی است و علاج و معالجی، برای نفس انسان و روح آدمیزاده نیز صحت و مرض و سقم و سلامتی و علاج و معالجی است […] و منزله انبیا علیهم‌السلام، منزله اطبای مشفق است […] چنان‌چه منزله تقوا در هر مرتبه از مراتب آن، […]
به نفس و شیطان بگویید که ممکن است این شخصی که مبتلاست به معصیت، دارای ملکه‌ای است، یا [دارای] اعمال دیگری باشد که خدای تعالی او را به رحمت خود مستغرق کند و نور آن خُلق و ملکه، او را هدایت کند و منجر شود کار او به حُسن عاقبت. شاید آن شخص را خدا […]
