مرحوم والد می‌فرمود: این‌که گفته‌اند در نماز وتر مستحب است انسان برای چهل مؤمن دعا کند، اولاً برای این است که انسان خیر را فقط برای خود نخواهد، بلکه برای همه بخواهد. ثانیاً اگر دفعةً نام مؤمنی به ذهنت آمد، بدان که در این وقت او سائل دعاست. پس به مفاد آیه «وَاَمَّا السّآٰئِلَ فَلاٰ […]

زمانی که کلاس چهارم ابتدایی می‌رفتم، مرحوم پدر به من امر فرمود دعای کمیل را حفظ کنم، من هم این کار را کردم. البته ایشان به ما تکلیف شاق نمی‌کرد و در مورد حفظ دعای کمیل هم پیگیر نشدند که آیا حفظ کردی یا نه؟ بلکه خود من وقتی حفظ کردم، رفتم نزد ایشان و […]

روزی مرحوم آیت‌الله سید صدرالدین کوپایی که در نجف اشرف از همدرس‌های مرحوم پدر بود و خیلی به ایشان ارادت داشت، نامه‌ای برای ایشان فرستاد و ایشان آن نامه را زیر تشک گذاشت. یکی از متعلقان مرحوم پدر به صورت اتفاقی این نامه را پیدا کرد و دید که درون نامه نوشته شده است: «در […]

در منزل پدری برنامه سحرها به شکل خاصی بود. سحر‌ها سجاده پدر و مادرمان با فاصله‌ای روی زمین پهن بود. سماور روشن بود و در مقابل مرحوم پدر قُل‌قُل می‌کرد. قلیان هم چاق شده و حاضر بود. ایشان دو رکعت نماز می‌خواند و پس از مقداری ذکر، چای می‌خورد و قدری قلیان می‌کشید و دو […]

یک بار در جلسه‌ای که برای من خیلی شیرین بود، از من اشتباهی سر زد که نقل آن خالی از لطف نیست: شب چهارشنبه‌ای با شب نیمه شعبان مصادف شده بود و چون یکی از اعمال شب نیمه شعبان، قرائت دعای کمیل است، قرار شد من دعای کمیل را بخوانم. طبق عادت شب‌های جمعه اول […]

مسئله فطرت که در بخش «الانسان و الفطرة» به آن پرداخته‌اند از مباحث مهمی‌ست که مرحوم والد، بسیار آن را مطرح می‌فرمود.[1] رساله مختصری نیز به نام «المعارف» به زبان فارسی در توضیح نظریه فطرت نگاشته‌اند که در چاپ اخیر شذرات المعارف به عنوان شذره ششم منتشر گردیده است. ابتکار ایشان این بود که با […]

مرحوم پدر به هر مناسبتی با عمل‌شان یا با پند و اندرزهایی که بیان می‌کردند، گویا حقایقی را به وجود ما تزریق می‌کردند. می‌توانم بگویم ثمراتی که ما در زندگی گرفتیم، همه‌اش از برکت همین «خداباوری» مرحوم پدر و تربیت ایشان بود. ایشان حقیقتاً خداباور بود و واقعاً همه امور را در دست خدا می‌دید […]

تمام همت ایشان بر این بود که خودشان و تمام کسانی که با ایشان ارتباطی داشتند، طوری زندگی کنند که احساس نیاز به غیر خدا نداشته باشند. مرحوم والد در اواخر عمرشان هیچ‌جا نمی‌رفتند. حتی یک روزی یکی از علاقه‌مندان مرحوم پدر صاحب اولاد شده بود و از ایشان درخواست کرده بود که سر راه […]

روزی در معیت والد به مجلس روضه منزل مرحوم مسجد جامعی رفتیم. عده‌ای در آن مجلس بودند که از روی حسادت با مرحوم پدر برخورد خوبی نداشتند و نسبت به ایشان ادب را رعایت نکردند. مرحوم والد بدون اعتنا به آن‌ها وارد مجلس شد. وقتی ایشان وارد مجلس شد، منبری صلواتی فرستاد و بنا کرد […]

خداباوریِ مرحوم والد هرگز بهانه‌ای نمی‌شد که در انجام وظایف، تسامح و تنبلی کنند؛ زیرا در نظر ایشان خداباور شدن یعنی بیشترشدن وظایف الهی. ایشان می‌فرمود: «وظیفه من مسجد، منبر و درس است و تا قدرت دارم انجام می‌دهم». ایشان علی رغم ضعف و پیری مقید بود قبل از ظهر دروس دشواری چون اصول، فقه […]