مرحوم پدر واقعاً فانی در اهل بیت علیهم‌السلام بود، زیرا هر قدر معرفت انسان بیشتر باشد، به همان میزان فناء هم بیشتر می‌شود و ایشان در این جهت ممتاز بود. نمونه‌ای از این علاقه‌مندی این بود که همه دختران‌شان را به سادات تزویج کردند. همیشره‌های ما خواستگارهای فراوانی از اقشار مختلف داشتند، اما وقتی طلبه […]

دو برادر از مقلدان مرحوم والد بودند. برادر بزرگ برای من نقل کرد: برادرم می‌خواست حساب سالش را بپردازد، ولی چون مبلغ آن نسبتاً زیاد بود، دل‌کندن از آن برای او دشوار بود و چند روز پول را درجیبش می‌گذاشت و وقتی به درِ مسجد می‌رسید، پشیمان می‌شد و نمی‌پرداخت. من از ماجرا بی‌اطلاع بودم. […]

زمانی که مرحوم والد در قم بودند، روز عاشورا دستۀ روحانیون با پای برهنه از مسجد حاج سید صادق حرکت می‌کرد. اداره آن با مرحوم دایی حاج میرزا ابوالحسن بود. ایشان دستمال بزرگی پر از کاه داشت و یک نفر هم گِل در دستش بود. آن شخص بر سر عزاداران گِل می‌زد و مرحوم دایی […]

درس‌هایی که ایشان می دادند خیلی به‌جا بود و کلاس‌های ایشان خیلی شلوغ بود؛ مخصوصاً شب‌های جمعه به‌قدری شلوغ بود که داخل حیاط هم می‌نشستند. آن‌زمان بلندگو هم نبود، ولیکن از آنجایی که لطف خدا شامل حال ایشان شده بود، صدایشان در همه‌جا پخش می‌شد. بعد از اینکه ایشان درس را می‌دادند، دعای کمیل را […]