مرحوم پدر مقید بودند هفته‌ای چهار شب در مسجد برای عموم مردم منبر بروند. کتاب رشحات‌البحار، از کتاب‌های چاپ‌شده مرحوم والد، حاصل همان افادات است. گفتارهای «رشحات‌البحار» حول سه موضوع است: یکی در باب وحدت قرآن با عترت که مفاد حدیث ثقلین است و نام این بخش «القرآن و العترة» است. دیگری درباره اثبات رجعت، […]

ایشان هفته‌ای چهار شب در مسجد، منبر می‌رفتند. در ماه محرم و صفر، هم شب‌ها صحبت می‌کردند و هم صبح‌ها بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب. کتاب رشحات‌البحار حاصل افادات ایشان برای عموم مردم بود. جلسات معرفتی هم شاگردپرور بود و افرادی چون آقای میرزا عبدالکریم روشن و آقای صادقی تهرانی و آقای عبدالجواد […]

یک بار امام رضوان‌الله‌علیه از من سؤال کردند: الآن امامت مسجد مرحوم آقا با کیست؟ گفتم: گویا سرنوشت این مسجد و شبستان با عرفان و فلسفه عجین شده است، چون بعد از ایشان آقای سید حسن احمدی علون‌آبادی و بعد هم آقای سید ابوالحسن رفیعی امامت مسجد را عهده‌دار شدند. امام که از جملات من […]

یادم هست که تیمورتاش[1] که وزیر دربار بود، یک موقع می‌­آمد و در مسجد نماز می­خواند. به پدر گفت که یک مقدار ساکت باش، ما کار تو را دربار درست می­کنیم. پدرم گفتند که از این ساعت به بعد راضی نیستم که پشت سر من نماز بخوانی.[2] راوی: حسن شاه‌آبادی [1] عبدالحسین تیمورتاش، نخستین وزیر […]

وقتی که رضاخان دستور داد منبر را از مسجد مرحوم ابوی بردارند تا مانع سخنرانی ایشان شوند، ایشان دست از سخنرانی برنداشتند و به طور ایستاده سخنرانی می‌کردند. مأموران شهربانی هم مرتباً به مسجد می‌آمدند و مطالب منبر ایشان را می‌نوشتند و گزارش می‌کردند. یک بار که رئیس کلانتری به مسجد آمده بود، چون می‌خواست […]

درس‌‌هایی که ایشان در مسجد داشتند، یک زمانی بود که کارهای عمومی را انجام می­‌دادند؛ برای اینکه مردم بتوانند درست نماز بخوانند و درست روزه بگیرند و هم زندگی آن‌‌ها تأمین بشود. بعد یک زمانی برای افرادی که خاص بودند، تفسیر قرآن و معارف اسلامی و عرفان را درس می‌دادند؛ البته درس عرفان را افراد […]

علاقه زیادی به ورزش نداشتند، اما زمانی که صبح از خواب بیدار می‌­شدند اجباراً برای نماز باید به مسجد می‌­رفتند. وضو می‌‌گرفتند، از خانه ما که کوچه دردار بود، پیاده به مسجد می‌­رفتند. گاهی اوقات اذان را هم خودشان در مسجد می‌­گفتند و نیم‌ساعت یا سه‌ربع قبل از اذان می‌­رفتند. هیچ فرقی برای ایشان نمی­‌کرد؛ […]

زمان رضاشاه به لحاظی مسجد را بستند. معمولاً پدرم از تکیه حمام خانم که منزل­شان در آنجا بود، پیاده می‌رفتند به بازارچه آهنگرها. سرهنگی گفتند که دستور داده‌­اند امشب مسجد بسته باشد. پدرم می­گویند: «آقا مسجد کجاست؟!» سرهنگ می‌گوید: «جای نماز». ایشان می‌گویند: «من می­خواهم بروم آنجا نماز بخوانم. اگر می­خواهند من نروم آنجا نماز […]

مسجد سراج‌الملک مربوط به جد ما حاج محمدجواد (حسین‌آبادی اصفهانی) است. جریان آن به این شرح است که سراج‌الملک از مریدان ایشان بود. حاج محمدجواد به او امر فرمود که میخانة مجاور بیت‌شان، در خیابان چراغ گاز (امیر کبیر فعلی) را خراب کند و مسجدی بسازد. سراج‌الملک آنجا را از کنت ارمنی می‌خرد و خراب […]