از جمله اذکاری که مرحوم والد مکرر در مسجد جامع بر فراز منبر توصیه می‌کردند، خواندن آیه شریفه «وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيد»[1] بود.[2] ایشان برای امان از گزند کلاب حیوانی و انسانی و جنیان می‌فرمود: عبارت «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيد» را 22 مرتبه بخوانید […]
مرحوم پدر مقید بودند هفته‌ای چهار شب در مسجد برای عموم مردم منبر بروند. کتاب رشحات‌البحار، از کتاب‌های چاپ‌شده مرحوم والد، حاصل همان افادات است. گفتارهای «رشحات‌البحار» حول سه موضوع است: یکی در باب وحدت قرآن با عترت که مفاد حدیث ثقلین است و نام این بخش «القرآن و العترة» است. دیگری درباره اثبات رجعت، […]
ایشان هفته‌ای چهار شب در مسجد، منبر می‌رفتند. در ماه محرم و صفر، هم شب‌ها صحبت می‌کردند و هم صبح‌ها بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب. کتاب رشحات‌البحار حاصل افادات ایشان برای عموم مردم بود. جلسات معرفتی هم شاگردپرور بود و افرادی چون آقای میرزا عبدالکریم روشن و آقای صادقی تهرانی و آقای عبدالجواد […]
وقتی که رضاخان دستور داد منبر را از مسجد مرحوم ابوی بردارند تا مانع سخنرانی ایشان شوند، ایشان دست از سخنرانی برنداشتند و به طور ایستاده سخنرانی می‌کردند. مأموران شهربانی هم مرتباً به مسجد می‌آمدند و مطالب منبر ایشان را می‌نوشتند و گزارش می‌کردند. یک بار که رئیس کلانتری به مسجد آمده بود، چون می‌خواست […]
ایشان بزرگ‌ترین فضیلتی که از نظر بنده داشتند، که به اعتقاد بنده بالاتر از او نیست، علم و تقوی بود. یک عالم جامعی بودند. فرض بفرمایید تنها منطق و فلسفه میدانند و بعضیها تنها فقه و اصول میدانند و بعضیها چیزهای دیگر. ولی ایشان جامع بودند و همۀ این علوم، که متعارف است میخوانند و […]
مبارزۀ خستگی‌ناپذیری که مرحوم شاه‌آبادی با دشمنان دین آغاز کرده بود و آن را از حضرات معصومان و علمای اسلاف مبارزش آموخته بود، به هر صورتی ادامه پیدا می‌کرد. ایشان هنگامی که دیدند رضاخان قصد زدودن و از ریشه کندن اسلام را دارد، تصمیم به تحصن گرفتند. در این تحصن ابتدا هفتاد تن از روحانیان […]
