معنای فطرت حب ذات و نظر آیت‌الله شاه‌آبادی
1402-01-30
فطرت به معنای سرشت و خميرۀ وجود است. در نظر عرفا، اين معنا مأخوذ از آيۀ 30 سورۀ روم است: «فطرة‌َ اللهِ التی فَطَرَ النّاسَ عَليها.» عزيزالدين نسفی در اين زمينه می‌گويد: «فطرت، قضا و قدر است که به روز الست مقدّر کرده شده است. پس اين‌چنين که مراتب ارواح است، بدان که هر يک […]
