شاگردان

در جمادى الثانى سال ۱۳۱۳ق حاج میرزا ابوالفضل تهرانى صاحب فرزندى شد که او را محمد نامیدند. ولادت این کودک فضاى زندگى را سرشار از صفا ساخت. میرزا ابوالفضل از این که خداوند خانه‌اش را با میلاد این نوزاد غرق شادى نموده است، به درگاه الهى سپاس گفته و با خود زمزمه مى‌کند: «امید آن که به فضل پروردگار، فرزندم آینده‌اى درخشان داشته و در سِلک کاروان فضیلت و تقوا درآید و در حفاظت از میراث علمى و فرهنگى این خاندان بکوشد.»

آیت‌الله‌العظمی میرزا محمدعلی شاه‌آبادی در دوران عمر پربرکت خود فعالیت‌های علمی فراوانی داشتند. یکی از این فعالیت‌ها تربیت شاگردان و درس‌آموزی به مشتاقان دین بود. کسانی که از خرمن دانش وحیانی آن فقیه مبارز خوشه چیدند، هر کدام در زمان خود منشأ تحولات و خدمات بسیاری به دین و خلق خدا شدند که دامنۀ برخی از آن‌ها به زمان‌های دیگر هم کشید. تلمیذ شاخص و بی‌بدیل شاه‌آبادی بزرگ، امام خمینی رضوان‌الله‌علیه بود و آن تربیت عرفانی و جهادی چنان در امام اثر کرد که جهانی را معطوف به خود کرد و با هر بار یادکرد نام استادش لفظ «روحی فداه» از زبان امام نمی‌افتاد.

و از جمله كسانی كه در خلوت و جلوت، و در شب و روز به كشف حقایق و دقایق دانش دین پرداخته و مسائل دینی را بر بنیادهای آن استوار ساخته و حلال و حرام دین را از آن استنباط كرده تا آنكه مدال افتخار «أنتُم أَفقَهُ النّاسِ إذا عَرَفتُم مَعانيَ کلامِنا» را دریافت كرد. آنكه در راه صدق و صفا و سلوك كرده و مراتب قرب و كمال را نوردیده و به آسمان دانش و تقوا عروج كرده، همنام مولای ما و امید ما حضرت رضا (علیه آلاف التحیة و الثناء)، حاج شیخ محمدرضا طبسی است...

سید مصطفی، پدر امام خمینی، روحانی و مجتهد ساکن خمین بود. حاصل ازدواج سید مصطفی با هاجر، دو فرزند دختر بنام مولودآغا خانم و فاطمه و سه فرزند پسر به نام‌های مرتضی، نورالدین و روح‌الله بود. امام خمینی آخرین فرزند این خانواده بود. سید مصطفی در اسفند ۱۲۸۱ خورشیدی (ذی‌الحجه ۱۳۲۰ق) و در پنج‌ماهگی امام به شهادت رسید. روح‌الله موسوی خمینی، اول مهرماه ۱۲۸۱ خورشیدی در شهر خمین به دنیا آمد. در شهرستان خميـن از توابع استان مركزى ايران در خانواده‌اى اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـى از سلالۀ زهـراى اطهر (سلام‌الله‌عليها), روح‌الله المـوسـوى الخمينـى پـاى بـر خـاكدان طبيعت نهاد.

آیت‌الله میرزا هاشم اردشیر لاریجانی در سال ۱۳۲۲ق در روستای پردمه لاریجان، در هفتاد کیلومتری شهر آمل به دنیا آمد. پدرش میرزا محمد نام داشت.

وی با دختر آیت‌اللّه آقا سید محسن نبوی اشرفی در نجف اشرف ازدواج کرد و دارای ۱ دختر و ۵ پسر شد. پس از آموزش مقدمات در لاریجان، باقی دوران تحصیل خود را در تهران، قم و نجف گذراند. تدریس را در نجف شروع کرد و در سال ۱۳۸۰ق به قم بازگشت و تا سال‌های پایانی عمر مشغول تدریس خارج فقه و اصول بود.

سید شهاب‌الدین در بین‌الطلوعین پنج‌شنبه ۲۰ صفر ۱۳۱۵ق. (۱۲۷۶شمسی) در نجف به دنیا آمد. هر یک از علما هنگام گفتن اذان و اقامه به گوش او اسمی برایش انتخاب کرده بودند: محدث نوری، نام محمدحسین، میرزا حسین بن میرزا خلیل، لقب آقانجفی، سید مرتضی کشمیری، کنیۀ ابوالمعالی و سید اسماعیل صدر لقب شهاب‌الدین.

هو الفتاح العلیم