دوم [علت از اسباب بیمارکننده مسلمانان] یأس از ظهور سعادت دینی و دنیوی است؛ یعنی هر گاه سنجیده شود سعادت با قوۀ عامله خود، با اینکه اگر خود را از بحر اُجاج غرور[1] خارج نموده [باشد]، گرفتار چاه پرتباه یأس می‌نماید و خود را متوقف [نموده] و از هر گونه تکلیف، بَری[2] و عَری[3] دانسته، […]
دوم [علت از اسباب بیمارکننده مسلمانان] یأس از ظهور سعادت دینی و دنیوی است؛ یعنی هر گاه سنجیده شود سعادت با قوۀ عامله خود، با اینکه اگر خود را از بحر اُجاج غرور[1] خارج نموده [باشد]، گرفتار چاه پرتباه یأس می‌نماید و خود را متوقف [نموده] و از هر گونه تکلیف، بَری[2] و عَری[3] دانسته، با اینکه عالم مُلک، دار تحصیل و تکمیل سعادت است به حَسَب دین و دنیا.
منبع: شذرات المعارف، شذره اول، معرفه سوم، ص 5
[1] بحر اُجاج غرور: دریای شور فریب
[2] بری: برکنار
[3] عری: آنکه از هر بدی و عیب دور باشد.
نظرات