گوش کردن به تغنیات

ای عزیز! بکوش تا صاحب عزم و دارای اراده شوی[1]، که خدای نخواسته اگر بی‌عزم از این دنیا هجرت کنی، انسان صوری بی‌مغزی هستی که در آن عالم به صورت انسان محشور نشوی، زیرا که آن عالم محل کشف باطن و ظهور سریره است. و جرأت بر معاصی کم‌کم انسان را بی‌عزم می‌کند، و این جوهر شریف[2] را از انسان می‌رباید.[3] استاد معظم ما، دام ظلّه، می‌فرمودند:

بیش‌تر از هر چه، گوش کردن به تغنیات[4]، سلب اراده و عزم از انسان می‌کند.

پس ای برادر! از معاصی احتراز کن، و عزم هجرت به سوی حق تعالی نما، و ظاهر را ظاهر انسان کن، و خود را در سلک ارباب شرایع داخل کن، و از خداوند تبارک و تعالی در خلوات بخواه که تو را در این مقصد همراهی فرماید.

منبع: چهل حدیث، امام خمینی (ره)، ح 1، ص 8.

[1] امام خمینی (ره) در کتاب آداب نماز می‌فرمایند که شیخ بزرگوار، شاه‌آبادی روحی فداه، از عزم و اراده به «مغز انسانیت» تعبیر می‌کردند.

[2] عزم و اراده.

[3] تجرّی و بی‌پروایی نسبت به انجام معصیت، انسان را بی‌اراده می‌کند.

[4] تغنیه: (تَ یِ) [ع. تغنیة] (مص ل) آواز خواندن (فرهنگ فارسی معین). احتمالاً مقصود غنا (موسیقی سازی و آوازی حرام) است (و)