عادت به نماز صبح

شايد تصور شود كه فرزندان را بايد در ناز و نعمت نگه داشت تا بتوانند خوب تربيت شوند. ولی اين درست نيست. بايد مسائل عقيدتی و تربيتی را در شرايط به ظاهر سخت برای آنان بيان کرد تا بچه‌ها بتوانند در شكل درست زندگی گام بردارند. چون وقتی از كودكی به كار نيكی عادت می‌كنند، آن كار هميشه تا آخر عمر برايشان می‌ماند و انجام می‌دهند.

آقای حسن شاه‌آبادی می‌گوید:

من يادم است از بچگی، شايد در حدود هفت هشت ساله بوديم كه پدر وقتی می‌خواست برود مسجد، قبل از رفتن ما را بيدار می‌كرد. مرحوم مادر می‌گفت: «بابا اين‌ها بچه هستند. احتياج ندارد كه بلند شوند!» اما پدر مي‌گفتند: «نه. بايد عادت كنند كه زود از خواب بلند بشوند، قبل از اينكه اذان گفته شود.» و اين مسئله مخصوصاً حالا در تمام اخوی‌ها هست. در تمام هم‌شيره‌ها هم هست. در من هم تا حدودی هست. هيچ موقع نشده بعد از اذان صبح از خواب بيدار شوم. شايد يک ساعت، نيم ساعت، سه ربع، قبل از اذان صبح از خواب بيدار می‌شوم و اين ملكه شده برای ما.