حجت‌الاسلام والمسلمين حاج سيد مجتبی رودباری نقل می‌كنند كه امام خمينی (ره) فرمود: «من مطلبی را از استادم، مرحوم آيت‌الله شاه‌آبادی (رضوان الله عليه)، نقل می‌كنم و ايشان از پدر بزرگوارش[1]، كه از شاگردان “صاحب جواهر[2]” بودند، نقل می‌کرد. آقای شاه‌آبادی می‌فرمود: صاحب جواهر دارای پسری بود كه از فضلای به‌نام حوزه علميه نجف به […]
حجت‌الاسلام والمسلمين حاج سيد مجتبی رودباری نقل می‌كنند كه امام خمينی (ره) فرمود: «من مطلبی را از استادم، مرحوم آيت‌الله شاه‌آبادی (رضوان الله عليه)، نقل می‌كنم و ايشان از پدر بزرگوارش[1]، كه از شاگردان “صاحب جواهر[2]” بودند، نقل می‌کرد. آقای شاه‌آبادی می‌فرمود:
صاحب جواهر دارای پسری بود كه از فضلای به‌نام حوزه علميه نجف به شمار می‌رفت و تصادفاً در حيات پدر فوت می‌كند. در روز تشييع، با اينكه هاله‌ای از غم و اندوه سرتاسر نجف را فراگرفته بود، صاحب جواهر، كه خود صاحب عزا بود، از فرصت كوتاه استفاده كرد و تا جمع شدن علما و طلاب حوزه و اهالی نجف برای تشييع جنازه، نصف صفحه‌ای از كتاب جواهر را به رشته تحرير درآورد.» [3]
منبع: عارف کامل، ص 8-9
[1] مرحوم آيت‌الله‌العظمی ميرزا محمدجواد اصفهانی حسين‌آبادی (ره) متوفای 1312ق
[2] مرحوم آيت‌الله شيخ محمدحسن بن شيخ باقر بن شيخ عبدالرحيم نجفی، مؤلف كتاب «جواهر الكلام» كه يك دورۀ كامل فقه است ـ معروف به «صاحب جواهر» ـ از علمای بزرگ شيعه است و متوفای 4 شعبان 1266ق.
[3] صحيفۀ دل، مؤسسۀ تنظيم و نشر آثار امام خمينی، ص 80
نظرات