درس‌هایی که ایشان می دادند خیلی به‌جا بود و کلاس‌های ایشان خیلی شلوغ بود؛ مخصوصاً شب‌های جمعه به‌قدری شلوغ بود که داخل حیاط هم می‌نشستند. آن‌زمان بلندگو هم نبود، ولیکن از آنجایی که لطف خدا شامل حال ایشان شده بود، صدایشان در همه‌جا پخش می‌شد. بعد از اینکه ایشان درس را می‌دادند، دعای کمیل را […]
درس‌هایی که ایشان می دادند خیلی به‌جا بود و کلاس‌های ایشان خیلی شلوغ بود؛ مخصوصاً شب‌های جمعه به‌قدری شلوغ بود که داخل حیاط هم می‌نشستند. آن‌زمان بلندگو هم نبود، ولیکن از آنجایی که لطف خدا شامل حال ایشان شده بود، صدایشان در همه‌جا پخش می‌شد.
بعد از اینکه ایشان درس را می‌دادند، دعای کمیل را شروع می‌کردند. یکی از مداحانی که به‌تازگی فوت کرده مرحوم علامه بود که ایشان می‌آمدند پیش از اینکه آقا آخر سخنان‌شان را بگویند، ایشان یک گریزی می‌زدند. حاج‌آقا یک استراحت کامل می‌کردند و یک چایی میل می‌کردند و بعد مشغول دعای کمیل می‌شدند.
دعای کمیل را هم خودشان می خواندند[1]؛ چون با آن تفسیری که آقا می‌خواندند، واقعاً در دل مردم می‌نشست. در ماه مبارک رمضان هم، شب‌های جمعه بعد از افطار می‌آمدند برای نماز مغرب و عشاء. من به خاطر ندارم که پیش از افطار برای نماز بیایند. چه در ماه مبارک رمضان و چه در ماه محرم درس‌شان را می‌دادند.
راوی: حسین علیرضایی
[1] مرحوم آیت‌الله نصرالله شاه‌آبادی در این باره می‌گویند در ده سالگی به دستور پدرشان دعای کمیل را در مسجد می‌خواندند. (حدیث نصر، ص 183)
نظرات