بزرگی که شاگردی آیت‌الله کرد

استاد دیگر ما هم که باز در طبقه اولای شاگردان آقای شاه‌آبادی و دیگر اعاظم عصر واقع می‌شوند، مرحوم آقای شیخ علی‌محمد ژولستانی تویسرکانی و بعدها هم معروف به ژولستانی بودند. ژولستان ظاهراً یک جایی‌ست حوالی همین تویسرکان. آقای ژولستانی مرحوم هم که خُب: یک دهان خواهم به پهنای فلک / تا بگویم وصفِ آن رشکِ ملک. حدود 100 سال، بلکه زائد بر 100 سال طبق قرائن عمر کردند. تقریباً می‌شود گفت در عصر خودش به این خصوصیت ممتاز بودند و منفرد که ((ما من حکیم و ما من عارف فی عصر)) و از جملۀ کسانی که ایشان درس‌شان را درک کرده‌اند آقای شاه‌آبادی، آقای شیخ ابراهیم امام‌زاده زیدی، آقای میرزا زاهد تنکابنی، آقای میرزا مهدی آشتیانی، آقای میرزا احمد آشتیانی، آقای سید محمد تنکابنی، که از اعاظم مشهورالقدرند و مرحوم شیخ علی قمی، مدرس اسفار بودند.
یک روز آقای ژولستانی به مناسبتی فرمودند که من به درس معاد اسفار شیخ علی قمی می‌رفتم که نپسندیدم و نرفتم. و این حرف بزرگی‌ست که طلبه‌ای به درس استاد بزرگش برود و بگوید من نپسندیدم، آن هم متن اسفار. آن‌وقت ایشان به درس مرحوم شاه‌آبادی می‌رفتند. ماحصل کلام این‌که دو استاد بزرگوارمان آقایان ژولستانی و روشن از شاگردان واقعی آقای شاه‌آبادی بودند و از این حیث این سعادت نصیب بنده شده است که بنده هم در حد خودم مع‌الواسطه بتوانم بگویم که این سعادت را داشته‌ام که به هر حال بتوانم اسمی از شاگرد به خودم بدهم.

راوی: منوچهر صدوقی سها