ایشان ارادت خاصی به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها داشت، تا حدی که بردنِ نام حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، با جاری‌شدن اشک ایشان مساوی بود. حتی در مقام استخاره، تنها عبارتی که به زبان می‌آورد این بود: « الهی به عصمت زهرا، به نور زهرا، به شرف زهرا، به حیثیت زهرا.» آن وقت اشک از چشمان‌شان جاری می‌شد […]
ایشان ارادت خاصی به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها داشت، تا حدی که بردنِ نام حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، با جاری‌شدن اشک ایشان مساوی بود. حتی در مقام استخاره، تنها عبارتی که به زبان می‌آورد این بود: « الهی به عصمت زهرا، به نور زهرا، به شرف زهرا، به حیثیت زهرا.» آن وقت اشک از چشمان‌شان جاری می‌شد و سپس استخاره می‌کردند.
به عقیده ایشان سلوک الی‌الله بدون ارتباط و توسل به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها ممکن نیست، لذا می‌فرمود: «همان‌طور که ائمة سلام‌الله‌علیها در مقامات عالیه نیازمند توسل به مادرشان هستند[1]، ما نیز در مقام سیر الی‌الله، نیازمند توسل به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها هستیم.»
منبع: حدیث نصر، خاطرات مرحوم آیت‌الله نصرالله شاه‌آبادی، بخش مرحوم والد
[1] في حديث منسوب إلى العسكري علیه‌السلام قال: «نحن حجج اللّه على خلقه، و جدّتنا فاطمة حجة اللّه علينا» (عوالم العلوم، ج11،ص1030)
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.