از قم به تهران، در زمان خفقان رضاخان انسان حرکت‌های واقعاً جامعی از ایشان می‌بیند و مهمّ مسئله این است که در آن زمان، یک عارف عالم دیگری، یک شخصیتی مثل حاج شیخ عبدالکریم حائری، در همان خفقان زمان رضاخان می‌رود حوزه قم را حفظ می‌کند و نگه می‌دارد که این چراغ خاموش نشود[1] و […]
بهترین و ارزشمندترین کارهایی که انسان بخواهد بکند از دیدگاه آیات و روایات، گمان نمی‌‌‌کنم چیزی بهتر از خدمت به مردم باشد. در باب قضای حاجت مؤمن، روایات تکان‌دهنده‌ای هست؛ مانند اینکه اگر انسان برای رفع گرفتاری شخصی حرکت بکند، مثل شخصی که وام می‌خواهد و من از آبرویم خرج بکنم و واسطه‌گری را انجام […]
يكی از خصايص استاد ما اين بود كه رحم و عطوفت و اخلاق اجتماعی‌شان در ميان مردم بسیار خاص بود. به اين جهت، در میان علمای ديگر امتیاز داشتند. اگر به ايشان می‌گفتی سيوطی[1] درس بگو، سيوطی می‌گفت. امثله[2] هم می‌گفت. رسائل و مكاسب[3] هم می‌گفت. لذا قدر ايشان بر اثر اين تواضع و فروتنی، […]
در سال‌های 1321 به بعد در مملکت در غوغای عجیبی بود. در زمان رضاخان و قبل از او، هجمه فرهنگی غرب به وسیله روشنفکران علیه تشیع شروع شده بود. اگر یک نگاهی به روزنامه‌های بعد از مشروطیت در سال‌های 1290 تا 1295 شمسی کنیم، می‌بینیم که چه نوع هجومی شروع شده و بسیاری از خوبی‌های […]
ماجرای برخورد و مقاومت مرحوم شاه‌آبادی با رضاخان، از نقاط برجستۀ مبارزات سیاسی ایشان بود. میرزا هاشم آملی که از شاگردان ایشان بود در این باره چنین می‌گوید: «آيت‌الله شاه‌آبادی از آن خبيث ازل و ابد، رضاخان، تعبير می‌كرد به «قاطرچی» و «چاروادار»، و در سخنرانی‌های خود هم به همين‌گونه از او ياد می‌كرد.»
مرحوم حجت الاسلام و المسلمين سيد احمد خمينی (ره) نقل می‌كنند: يك روز امام خمینی (ره) با مرحوم آقای الهی، كه از شخصيّت‌های عارف‌مسلك قزوين بود، در قم ملاقات می‌كنند و در جريان اين ملاقات مرحوم شاه‌آبادی را می‌بینند. امام در اين باره فرمودند: «در مدرسۀ فيضيه ايشان را ملاقات كردم و يك مسئلۀ عرفانی […]
مرحوم دارالبتول زن اول پدرم بودند که اصفهانی هم بود. وقتی که برادر بزرگ ما، آقا جواد، سرطان گرفتند و فوت کردند، ایشان گفتند که من دیگر نمی‌توانم هم‌خواب تو باشم، تو فکری برای خودت بکن. پدر من این‌طور که تعریف می‌کردند، در بچگی وقتی که می‌خواستند بروند و مدرسه درس بخوانند، جیب آخوندی‌شان را […]
در طول این مدت همواره نه بیم از این داشتندکه متعرضشان بشوند، زندان‌شان ببرند، بگیرندشان، اعدام‌شان بکنند؛ هرگز چنین تصوری نداشتند و برایشان فرق نمی‌کرد، «من وظیفه‌ام این است که راه را ادامه بدهم» و این راه را ادامه می‌دادند. منبر ایشان یک صندلی کوچکی بود که در مسجد استفاده می‌کردند که هنوز هم شاید […]
استقبال حوزه از مرحوم والد به نحوی بود که شخصیت‌های بزرگی مثل مرحوم حاج میرزا محمد کبیر – با اینکه مشی ضد فلسفی داشت – با ایشان جلسات بحث در علوم عقلی برقرار کرد و از ایشان استفاده می‌نمود. مادرم نقل می‌کرد: «سفری مرحوم آقا به تهران رفته بودند. روزی آقای کبیر به منزل آمد […]
عده‌ای شایع کرده بودند مرحوم والد حکیم است و مجتهد در فقه و اصول نیست. روزی در تهران یک نفر که برای پرداخت سهم مبارک امام (ع) نزد ایشان آمده بود، از ایشان خواست که اجازه‌های اجتهادشان را ببیند! ایشان که به شدت از این عمل ناراحت شده بودند از همسرشان خواستند صندوقی را که […]
