گفتند اولی كه ایشان[=امام خمینی] مرحوم آقای شاه‌آبادی را در قم دیده بودند، یك كسی گفته بود آنكه شما دنبالش می‌گردید، این است. مرحوم شاه‌آبادی چند سالی هم در قم مانده بودند. ایشان [=امام خمینی] گفتند كه من و فلانی – یك كس دیگری را اسم آوردند، كه من حالا یادم نیست – دو نفری […]
استاد دیگر ما هم که باز در طبقه اولای شاگردان آقای شاه‌آبادی و دیگر اعاظم عصر واقع می‌شوند، مرحوم آقای شیخ علی‌محمد ژولستانی تویسرکانی و بعدها هم معروف به ژولستانی بودند. ژولستان ظاهراً یک جایی‌ست حوالی همین تویسرکان. آقای ژولستانی مرحوم هم که خُب: یک دهان خواهم به پهنای فلک / تا بگویم وصفِ آن […]
آيت‌الله حاج آقا نصرالله شاه‌آبادی نقل می‌كنند كه امام خمينی (ره) فرمودند: «من پس از آنكه توسط يكی از منسوبين[1] مرحوم آقای شاه‌آبادی با ايشان آشنا شدم، از مدرسۀ فيضيه به دنبال ايشان آمدم و اصرار كردم كه با ايشان يك درس داشته باشم. آقای شاه‌آبادی ابتدا قبول نمی‌كردند. بالآخره فكر كردند بنده فلسفه می‌خواهم […]
وقتي ما به درس «اَسفار» مرحوم آيت‌الله شاه‌آبادی می‌رفتيم، امام را می‌ديديم كه از اطاق عقبی می‌آيد بيرون. مرحوم شاه‌آبادی به ايشان «فصوص» درس می‌داد، ولی مباحثۀ ما «اسفار[1]» بود. [1] « اسفار اربعه »، از تأليفات ملاصدرا (ره) در فلسفه.
