مهارت آقای شاه‌آبادی تنها در فلسفه و عرفان نيست، بلكه مهارت ايشان در فقه و اصول بيش از فلسفه است. ولی آن جنبه عرفان ايشان، فقه و اصول ايشان را پوشاند و سبب شد كه معروفيت ايشان در فقه و اصول مكشوف نشود.[1] راوی: آیت‌الله‌العظمی میرزا هاشم آملی [1] عارف کامل، ص 13
حدود 11 ماه آیت‌الله شاه‌آبادی خودش با آن دو نفر در حضرت عبدالعظیم متحصن بودند و به عنوان اعتراض به کارهای رضاخان؛ آن هم اوایل رضاخان که چندان قوی نشده بود و آیت‌الله شهید مدرس را تبعید نکرده بود. ایشان از همان جا نامه نوشتند به علمای شهرستان‌ها، و حتی نجف اشرف که قیام کنید […]
مرحوم شاه‌آبادی مدتی قم بودند و ما در حوزه که بودیم، خیلی جوان بودیم و لذا ما ایشان را در حوزه درک نکردیم. من در سال 1327 آمدم قم، ایشان دیگر سال‌ها بود که تهران آمده بودند[1]، ولی شهرت ایشان در بین طلبه‌ها و شخصیت‌های روحانی باقی مانده بود. بعد از فوتشان که گویا در […]
مرحوم حجت الاسلام و المسلمين سيد احمد خمينی (ره) نقل می‌كنند: يك روز امام خمینی (ره) با مرحوم آقای الهی، كه از شخصيّت‌های عارف‌مسلك قزوين بود، در قم ملاقات می‌كنند و در جريان اين ملاقات مرحوم شاه‌آبادی را می‌بینند. امام در اين باره فرمودند: «در مدرسۀ فيضيه ايشان را ملاقات كردم و يك مسئلۀ عرفانی […]
آیت‌الله شاه‌آبادی از رجال بزرگ و استادان سترگ حکمت و فلسفه، فقه و اصول در زمان خود بود. اگر ایشان را از نوادر عصرش بخوانیم، مبالغه نکرده‌ایم. ایشان جامع معقول و منقول بودند و در هر رشته‌ای تدریس را شروع میکردند مورد استفادۀ علما و افاضل و مراجع تقلید واقع می‌شد.[1] تسلطشان بر دروس آنچنان […]
در مسجد جامع نگاه میکنید این مردم عادی درس‌نخوانده، به معنای اینکه حوزه نرفتند، طلبۀ علوم دینیه نیستند، اهل کسب و کارند، صبحها و ظهرها و شبها به نماز میآیند و آقا برایشان صحبت میکردند. پای صحبت هر پیرمردی مینشستی میدیدی که چقدر معلومات دارند در معارف الهی، در اعتقادات و در مطالب فلسفی و […]
با توجه به آن زمینه سیاسی‌خانوادگی و زانو زدن در پای کرسی تدریس دو مرجع دینی برجسته و دو رهبر سیاسی بزرگ، رهبر بزرگ نهضت مشروطه ایران، آخوند خراسانی، و رهبر بزرگ قیام مردم عراق علیه اشغالگران انگلستان، در مراوده صمیمانه با آن دو و از نزدیک شاهد تحولات جاری آن عصر بودن، از شاه‌آبادی […]
استقبال حوزه از مرحوم والد به نحوی بود که شخصیت‌های بزرگی مثل مرحوم حاج میرزا محمد کبیر – با اینکه مشی ضد فلسفی داشت – با ایشان جلسات بحث در علوم عقلی برقرار کرد و از ایشان استفاده می‌نمود. مادرم نقل می‌کرد: «سفری مرحوم آقا به تهران رفته بودند. روزی آقای کبیر به منزل آمد […]
نکته‌ای که من از مجلس درس ایشان استفاده کردم و بعدها در کتب عرفا دیدم، یکی مسئلۀ زاییدن دوباره بود، که یک اصطلاحی است که در مسیحیت هم هست و عبارت عربی است که منسوب به حضرت عیسی می‌کنند که: «لم یلجو من لم یولد مره»؛ یعنی به ملکوت آسمان‌ها نمی‌رسد آن کسی که دوبار […]
تکیه حمام خانم که زندگی میکردند، بزرگ بود و در کنار آن یک قهوه‌خانه بود. آن را گرفتند برای حوزه ما. همه افرادی که اطراف زندگی میکردند، مرید ایشان شده بودند از بس که ایشان مؤدب بودند. محال بود که حرف یا کلمه ناشایسته‌ای از ایشان بشنوند. همه افراد و همسایه‌ها به ایشان نهایت احترام […]
