آرشیو

استمرار در بندگی

استمرار در بندگی

1402-01-29

بسیاری از بندگان خالص خدا با توانی بالا و البته هموارگی در راه بندگی خداوند کوشا هستند. هنگامی که حضرت امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه در نامه‌ای اشاره به ماجرای خیبر می‌کنند، آن حادثه محیرالعقول را وابسته به قدرتی ملکوتی و جانی برافروخته از نور الهی می‌دانند.[1] این مسئله ثابت می‌کند که مردان خدایی نیروی ویژه خود را […]

تبحر در انواع علوم و فنون

تبحر در انواع علوم و فنون

1402-01-29

این نکته را نباید فراموش کرد که تبحر آیت‌اللّه شاه‌آبادی و برجستگی و کمالات او، تنها در عرفان یا فلسفه خلاصه نمی‌شد. به اعتقاد پاره‌ای از خوشه‌چینان خرمن وجود او، مهارت ایشان در فقه و اصول بیش از فلسفه بوده و جنبۀ عرفانی ایشان موجب مستور ماندن بُعد فقهی و اصولی او گشته است. او […]

شعبده با اهل راز

شعبده با اهل راز

1402-01-28

درنگی در عرفان‌نمایی‌ها و شبه عرفان‌های جامعه امروز ایران؛ دردها و درمان‌ها چکیده از گذشته تا به امروز، مدعیان ناصالحی در کنار یا در برابر عرفان و عارفان اصیل، همواره عرض اندام کرده و افزون بر مخدوش کردن چهره جریان اصیل عرفانی، مشکلات و نابسامانی‌های فراوان فردی و اجتماعی را نیز باعث شده‌اند. امروزه به […]

آیت‌الله شاه‌آبادی و مراجع زمان

آیت‌الله شاه‌آبادی و مراجع زمان

1402-01-28

مراجع همزمان با مرحوم آقای شاه‌آبادی مرحوم حاج سید ابوالحسن اصفهانی[1]، مرحوم حاج حسین نائینی[2] و حاج‌آقا نورالله نجفی[3] در اصفهان بودند. نقطه اتحادشان در قضیه مخالفت با نظام حکومتی بود که عده‌ای از علما از نجف آمدند به قم و عده‌ای هم از اصفهان، و در قم تشکیلاتی را در مخالفت با شاه ترتیب […]

فیلسوف فطرت؛ یادداشتی بر دو کتاب شذرات المعارف و رشحات البحار

فیلسوف فطرت؛ یادداشتی بر دو کتاب شذرات المعارف و رشحات البحار

1401-12-13

آیت‌الله شاه‌آبادی از عارفان نامداری است که در جمع ظاهر و باطن به‌نیکویی درخشیده است. بی‌شک شناخت صحیح ویژگی‌ها و اصول موجود در مکتب و سیرۀ عرفانی ایشان، کمک شایانی به محققان حوزۀ اندیشۀ این عارف کامل می‌نماید. از ایشان دو کتاب «شذرات المعارف» و «رشحات البحار» به یادگار مانده است که در این مقاله […]

امتیاز بی‌رقیب در عرفان

امتیاز بی‌رقیب در عرفان

1401-12-13

آقا میرزا محمدعلی شاه‌آبادی، تهرانی‌الاصل[1]، جامع معقول و منقول بود. در فلسفه و عرفان شاگرد میرزای جلوه[2] و میرزای اشکوری[3] بوده است. در تهران به مقام مرجعیت فتوا رسید. در سال‌های اقامت مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری در قم، سال‌ها به قم مهاجرت کرد و فضلا از محضرش کمال بهره را بردند. در عرفان، امتیاز […]