کمال کمال

در حدیثی از امام باقر علیه‌السلام می‌خوانیم: الکَمالُ کُلُّ الکَمالِ اَلتَفَقَّهُ فی الدّین وَ الصَّبرُ عَلی النائِبَة وَ التَقدیرِ المَعیشَة؛ کمال انسان در این است که 1. در دین تفقه کند، 2. بر بلایای زندگی صبر کند و 3. در زندگی اهل تقدیر و اندازه‌گیری و رعایت اعتدال باشد. از مواردی که معمولاً از خاطر دین‌داران دور می‌ماند، توجه به امور معیشتی و زندگی اهل خانه است. رعایت این مسئله، از نشانه‌های اصلی کمال دین‌داری است. مرحوم شاه‌آبادی با وجود مشغله‌های دینی، درسی و اجتماعی خود، هرگز از این مسئله غافل نبودند. ایشان به‌رغم دارا بودن چندین عائله، به حال و اوضاع تک‌تک آن‌ها رسیدگی می‌کردند. حجت‌الاسلام قریشی در این باره می‌گوید:

«از جهت مادری نوه عموی مرحوم شهید شاه‌آبادی هستم. به خاطر همین نسبت كه بود و مادرم هم حضور داشت و من هم تقریباً بچه بودم، شاید بین 15-16 سالگی، با این خانواده محشور بودم. حتی روش همسران مرحوم شاه‌آبادی را و رعایت عدالت را از مرحوم شاه‌آبادی بزرگ با چشمم می‌دیدم و مطالب را گاهی از زبان خود ایشان می‌شنیدم. مثلاً‌ میوه سفارش می‌داد. اشاره می‌كرد به آن خانه این مقدار، به این خانه این مقدار، كه به نسبت فرزندانی كه بود، جداً عدالت در همه‌ جهات از این مرد بزرگ رعایت می‌شد.»[1]

[1] مصاحبه با حجت‌الاسلام قریشی