کتاب شذرات‌المعارفی که از آیت‌الله شاه‌آبادی بر جای مانده است و مربوط به این دوره (دوره سوم اقامت آیت‌الله در تهران) است، مطالب بسیار ارزشمندی را دربردارد. شذرات جمع شذره به معنی قطعه مروارید است و شاید شذرات المعارف را بخواهیم ترجمه کنیم گوهرهای درخشان اعتقادی می‌شود. این کتاب البته به زبان فارسی نوشته شده […]
آغاز تحصیلات حوزوی بنده در حدود سنه ۱۳۱۸ بوده و سنه ۱۳۲۰ وارد قم شدم. در دو سه سال قبل از ورود به قم، با مرحوم آیت‌الله‌العظمی آقای شاه‌آبادی مأنوس شدم و انس با جلسات معارف و تفسیر ایشان موجب شد که وارد حوزه شوم […] بحث‌ها (ی ایشان) به‌قدری عمیق، دقیق، روحانی، معنوی و متحول‌کننده بود که در […]
مرحوم والد در سال 1292 هـ ق در اصفهان دیده به جهان گشود و تا 12 سالگی در آن شهر بوده و مقدمات را در حوزه اصفهان فرا گرفت. در آن زمان، حوزه اصفهان بسیار حوزه پرتلاش و فعالی بود و حتی از تهران و قم رونق بیشتری داشت. بسیاری از علمای معروف و سرشناس […]
یادم هست که تیمورتاش[1] که وزیر دربار بود، یک موقع میآمد و در مسجد نماز میخواند. به پدر گفت که یک مقدار ساکت باش، ما کار تو را دربار درست میکنیم. پدرم گفتند که از این ساعت به بعد راضی نیستم که پشت سر من نماز بخوانی.[2] راوی: حسن شاه‌آبادی [1] عبدالحسین تیمورتاش، نخستین وزیر […]
ما چون در یک خانوادۀ روحانی بزرگ شده‌ایم، به همین خاطر غیر از علم و دین مطالب دیگری نبود. گاهی اوقات مطالب خصوصی بود و مطالب عمومی هم همه‌اش پیرو دین بود. وقتی می‌دیدیم پدر این‌‌گونه بودند و مادر هم این‌‌گونه بودند و برادرها هم به آن صورت بودند، اجباراً ما هم تابع آن‌‌ها می‌شدیم. […]
مرحوم والد در دوران تحصن خود در حرم حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام)، یک دهه عاشورا منبر رفتند و یک موضوع را در هر شب سه نوبت (اول منبر، وسط منبر، آخر منبر) بیان فرمودند. در شب دهم، در آخرین منبر فرمودند: «خدایا! تو شاهد و گواه باش که این مرتبه که این جمله را بگویم، در […]
مراجع همزمان با مرحوم آقای شاه‌آبادی مرحوم حاج سید ابوالحسن اصفهانی[1]، مرحوم حاج حسین نائینی[2] و حاج‌آقا نورالله نجفی[3] در اصفهان بودند. نقطه اتحادشان در قضیه مخالفت با نظام حکومتی بود که عده‌ای از علما از نجف آمدند به قم و عده‌ای هم از اصفهان، و در قم تشکیلاتی را در مخالفت با شاه ترتیب […]
عمدۀ تحصیلات امام خمینی نزد آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی بود. در همین حال، تحصیل امور معنوی و عرفانی را به طور جدّی شروع کردند و مرحوم آقا میرزا محمّدعلی شاه‌آبادی، استادی امام را در عرفان به عهده داشت.[1] [1] خاطرات آیت‌الله پسندیده، محمّدجواد مرادی‌نیا، نشر حدیث، 1374، ص51.
پیر شدن که چیزی نیست، اما عاقبت به خیری خوب است. در حدود 25 سال آشنایی با ایشان، ایشان هیچ‌وقت به کسی نمی‌گفتند پیر شوی، همیشه می‌گفتند: خدا آخر و عاقبت‌تان را به خیر بکند و خداوند شما را یاری بدهد. راوی: حسین علیرضایی
آقا میرزا محمدعلی شاه‌آبادی، تهرانی‌الاصل[1]، جامع معقول و منقول بود. در فلسفه و عرفان شاگرد میرزای جلوه[2] و میرزای اشکوری[3] بوده است. در تهران به مقام مرجعیت فتوا رسید. در سال‌های اقامت مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری در قم، سال‌ها به قم مهاجرت کرد و فضلا از محضرش کمال بهره را بردند. در عرفان، امتیاز […]
